Η σύγχρονη βία

Γράφει ο Βενιαμίν

Απαντώντας στο άρθρο της κ. Μαχαίρα,  θα ήθελα να πω ότι, δεν μπορεί πια να υποστηριχθεί ότι η παρουσία της βίας στην ελληνική κοινωνία συνδέεται με αδυναμία του ελληνικού κράτους να επιβάλλει το μονοπώλιό του στη  βία. Αν όμως δεχτούμε ότι η βία συγκροτεί κοινωνικές σχέσεις και παράγει ιστορικά προσδιορισμένα κοινωνικά και πολιτισμικά νοήματα, η διαπλοκή της με το κράτος, δηλαδή η μετατροπή της σε ‘έγκλημα’, γίνεται πεδίο  της πολιτικής της διάστασης.

Για να είμαι περισσότερο σαφής, εάν υπήρχε πολιτική βούληση να λυθεί το πρόβλημα της βίας ανεξάρτητα του κόστους τότε θα είχε λυθεί κάθε πρόβλημα. Όπως δηλαδή όπως έκανε ο Σαρκοζί πρόσφατα

Για το κοινό αίσθημα, η βία παραμένει σταθερή δημόσια απειλή μολονότι όλα δείχνουν ότι τα περισσότερα περιστατικά βίαιου ‘εγκλήματος’ αφορούν ‘τους γνωστούς άγνωστους’ και ‘ξένους’. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι ο φόβος της βίας συνιστά έναν επιπλέον μηχανισμό για την παραγωγή της αρνητικών μηνυμάτων στην ελληνική κοινωνία. Ο ‘δράκος’, ο ‘ξένος’, ο ‘ταραξίας’ ‘ο αγανακτισμένος πολίτης’ διεγείρει το δημόσιο φαντασιακό περισσότερο από το σύζυγο, το συγγενή ή το γνωστό. Τα διαχρονικά επαναλαμβανόμενα ξεσπάσματα δημόσιου πανικού γύρω από ζητήματα βίας συνδέονται με περιόδους έντονου κοινωνικού μετασχηματισμού και σπάνια επιβεβαιώνονται πραγματολογικά. Αλλά ό,τι θεωρείται κάθε φορά η πηγή του πανικού αφορά μορφές βίας που είναι πολιτισμικά ακατάληπτες.

Συμφωνώ με το Θέλω και Μπορώ αντί του ΑΣΤΟ και θα ΔΟΥΜΕ που ακολουθούν οι Έλληνες πολιτικοί. Δεν είμαστε σοβαροί κυρίες και κύριοι, αυτό φταίει …………….

.