Η κατάρα τού να είσαι νεοδημοκράτης

Μόλλη

(παραβλέπω το "αγαπητή μου" γιατί θυμίζει το "Αγαπητή μου Κλαρίς" του... Χάνιμπαλ Λέκτορ!!!),
 

Ολόκληρη τη δεκαετία του '80 την πέρασα ανεμίζοντας μια μπλε σημαία, κάτω από ένα μπαλκόνι στο οποίο μίλαγαν. ο Γ. Ράλλης, ο Ευ. Αβέρωφ, ο Κ. Μητσοτάκης και αργότερα ο Κ. Καραμανλής. Στο παλιό μου κασετόφωνο έλιωναν οι ταινίες με τα τραγούδια της "Γαλάζιας Γενιάς" ("Μύρισε θυμάρι", "Η Νίκη", "Δεν μας τρομάζουν οι καραμπίνες", "Γαλάζια μας γενιά" και, φυσικά, το "Ζήτω η Νέα Δημοκρατία" του Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Το παλαιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου υπέβαλε την οικογένειά μου σε βασανιστικές διώξεις, ενώ οικονομικά οι γονείς μου, πληρώνοντας το γεγονός ότι ήταν υψηλόβαθμοι επιστήμονες του δημοσίου, δεν εισέπραξαν ποτέ τίποτα από τον πακτωλό των χρημάτων που αφειδώς μοίραζε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε με την εκλογή του Μητσοτάκη εν έτει 1990. Καμιά βοήθεια, αλλά ήμουν 20άρης και δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Στην πορεία, αφού τα θαλάσσωσε ο Ψηλός, γνώρισα τις κυβερνήσεις Σημίτη. Το 1998 βρέθηκα να δίνω εξετάσεις (ασφαλώς μόνο προφορική συνέντευξη) στην πασοκική ΕΡΤ για συμβασιούχος δημοσιογράφος. Η επιτροπή που με εξέτασε μου απένειμε τα εύσημα για τις εύστοχες απαντήσεις μου και σχεδόν πήρα υπόσχεση διορισμού.

Οταν ανέτρεξα στους πίνακες με τους προσληφθέντες απουσίαζε το όνομά μου, όχι όμως και το όνομα γνωστών ΠΑΣΟΚτζήδων του Χαλανδρίου. Δεν το έβαλα κάτω και αποφάσισα να συμμετάσχω στον γραπτό πανελλήνιο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, δηλώνοντας δήμους και νομαρχίες που επιθυμούσα-αν επιτύγχανα-να διοριστώ. Εγραψα 19 παρά κάτι στην έκθεση αλλά περιέργως πώς, την ίδια μέρα πάτωνα στην περίληψη κειμένου με 08!!! Ασήμαντη λεπτομέρεια: Η δουλειά μου ήταν να φτιάχνω περιλήψεις κειμένου για εφημερίδες εκείνη την εποχή. Το μη αναμενόμενο αποτέλεσμα μου κέντρισε την περιέργεια και άρχισα να κοιτάω τις βαθμολογίες των συνυποψηφίων μου. Και οποία έκπληξις: Οποιος-προφανώς μη αρεστός- αρίστευε στην έκθεση, έγραφε κάτω από τη βάση στην περίληψη κειμένου και μάλιστα τόσο χάλια όσο χρειαζόταν για να αποτύχει. Αυτή ήταν η αξιοκρατία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο από την άλλη πλευρά βεβαίως φρόντιζε να μη μείνει παραπονεμένος κανένας "πράσινος" ψηφοφόρος. Τελικά, 2500 άνθρωποι παραμένουμε 13 ολόκληρα χρόνια σε μια δυσοίωνη λίστα επιτυχόντων-επιλαχόντων... Τι; Σας θυμίζει κάτι; Φυσικά. Τα αντίσκηνα έξω από το υπουργείο Εσωτερικών και τις κατάμαυρες σημαίες που κυμάτιζαν μπροστά στο γραφείο του Προκόπη Παυλόπουλου. Αυτού του... υποδείγματος πολιτικού που υποσχέθηκε ότι θα μας προσλάβει. Και προσέξτε: δεν πήγαμε στο γραφείο του για ρουσφέτι, πετύχαμε σε-υποτιθέμενα-αδιάβλητο-γραπτό διαγωνισμό.

Περνώντας τα χρόνια έφτιαξα στο Χαλάνδρι μια τοπική εφημερίδα και ξόδεψα ένα κάρο λεφτά να την κάνω ευρύτατα γνωστή. Ο ΟΠΑΠ με αίτησή μας μάς έδωσε κρατική διαφήμιση επί ΠΑΣΟΚ, όπως άλλωστε δικαιούμασταν από το τιράζ και την αναγνωσιμότητα του φύλλου μας. Και έρχεται η ΝΔ και ο Καραμανλής στην εξουσία. Το ποσό της διαφήμισης πέφτει στο 1/5. Κάποιος θα πει ότι η ΝΔ έκανε οικονομία. Ασφαλώς, αρκεί να μην διπλασίαζε τον μισθό του ταυτόχρονα το μέγα τρωκτικό Χρ. Χατζηεμμανουήλ, πρόεδρος του ΟΠΑΠ με τις ευλογίες της δεξιάς. Επίσης, η απόφαση για μείωση της διαφήμισης θα ήταν κατανοητή αν ίσχυε για όλες τις εφημερίδες. Αλλά για έναν περίεργο λόγο ορισμένα λαθρόβια έντυπα γέμιζαν το 95% της ύλης τους με κρατική διαφήμιση!!!
Στο τέλος, για να μην κουράζονται κι αυτοί κι εμείς να κόβουμε τιμολόγια μας έκοψαν τελείως τη διαφημιστική δαπάνη με την ηλίθια το δίχως άλλο δικαιολογία ότι δεν γνώριζαν πόσα φύλλα τυπώναμε!!! Το ότι υπήρχαν δελτία αποστολής και τιμολόγια από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη που ανέβαζε το τιράζ μας σε 15-20.000 φύλλα μάλλον κανέναν δεν απασχόλησε.

Απλό συμπέρασμα: Αν οι γονείς μου ήταν οργανωμένοι στο ΠΑΣΟΚ, σήμερα θα ήμουν διορισμένος στην ΕΡΤ ή σε άλλο πόστο του δημοσίου τομέα. Επειδή είμαι φιλότιμος, σας διαβεβαιώ πως τουλάχιστον θα δούλευα (όχι τον κόσμο...). Για όσους επιμένουν να ψηφίζουν ΝΔ, θα ήθελα να προσθέσω πως το βράδυ που εξελέγη ο-κατά τα άλλα συμπαθέστατος-Σαμαράς, έξω από τη Ρηγίλλης πανηγύριζε ο Χατζηεμμανουήλ του ΟΠΑΠ!!!

Με συγχωρείτε, αλλά εγώ δεν θα πάρω...

Με εκτίμηση,
Αρης Νόμπελης