Αναξιοκρατία: Απάντηση στον Άρη Νόμπελη


Αγαπητέ Άρη

Η αξιοκρατία ορθά χαρακτηρίστηκε βασικό θεμέλιο κάθε δημοκρατικής και ευνομούμενης κοινωνίας και ουσιαστικός παράγοντας για την πρόοδο των ατόμων και τη σωστή λειτουργία των κοινωνιών.  Ο κυριότερος λόγος είναι ότι με αυτήν προβάλλονται κι επιβραβεύονται οι σωστοί πολίτες, τα άτομα αξιολογούνται μ' αντικειμενικά κριτήρια, εξουδετερώνονται η αυθαιρεσία κι η εκμετάλλευση, καλλιεργούνται ελεύθερες συνειδήσεις, πνεύμα συνεργασίας κι αλληλεγγύης, τιμωρείται το άδικο, το παράνομο και τα συμφέροντα

Τι γίνεται όμως στην Ελλάδα;


Η νεοελληνική μας αγωγή απεχθάνεται την ανάπτυξη αισθήματος ευθύνης. Πολεμάει την  υπευθυνότητα σε βαθμό που να την εκμηδενίζει. Τέτοιου είδους αρχές όπως της κοινωνικής συνείδησης και υπευθυνότητας ο Νεοέλληνας τις θεωρεί επικίνδυνες και άχρηστες. «Παιδί μου» λέει ο πατέρας «κοίταξε γύρω σου και πρόσεχε ποιος πάει μπροστά, ποιος προκόβει. Άσε τους νόμους και τις δικαιοσύνες, αυτά είναι για τους κουτούς. Εσύ στάσου έξυπνος στη ζωή, μη γίνεσαι κορόιδο, να ΄σαι καπάτσος, άσε τα καθήκοντα και τις συνειδήσεις. Άσε αυτούς τους αγαθούληδες, δε βγαίνεις πέρα με την αλήθεια, κυριαρχεί το ψέμα ». «Κοίτα» επαναλαμβάνει «γύρω σου και πρόσεξε ποιος προκόβει ο αναιδής, ο θρασύς, ο φαύλος, ο καταφερτζής, ο καπάτσος, ο ¨ατσίδας¨ . Άφησε το ήθος, το δίκαιο και τους νόμους αυτά είναι για τους ¨μπουνταλάδες¨ όχι για τους έξυπνους»!!! Ποιο συναίσθημα ευθύνης και ποια συνείδηση υπευθυνότητας και χρέους να αναπτύξεις και να στερεώσεις μέσα σε μια κοινωνία που χαίρεται τον «έξυπνο», τον «ατσίδα» και ιδανικό της είναι «ο καταφερτζής».

 Το φαινόμενο είναι αποκαρδιωτικό γιατί πιάνει όλα τα κοινωνικά στρώματα ανεξαιρέτως. Με την τέτοιο ιδανικό πώς να μην κινούμαστε μέσα σε μια αρρωστημένη κοινωνική ατμόσφαιρα όπου το ρουσφέτι και η γραφειοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά συμπτώματα μιας βαριάς αρρώστιας, καρκινώματα του κοινωνικού οργανισμού μας, που δηλητηριάζουν το αίμα της ωραίας κυρίας που καλούμε Νέα Δημοκρατία, η οποία σιγά σιγά πεθαίνει από αναιμία. Τα κόμματα πλέον δεν στεριώνουν ούτε ζουν με «καπατσοσύνες», «ατσιδισμούς», «καταφερτζήδες», «ρουσφετολόγους», επιτήδειους, ώμους «ατομικιστές», «τετραπέρατους στις κομπίνες», με ρητορισμούς, σοφιστείες, πονηριές, δημαγωγίες, εγωλατρίες, υποκρισίες και μάσκες δημοκρατίας, με συμφεροντολάτρεις, κόλακες και λοιπά παρόμοια. Η πολιτική, και πολιτική ασκούμε όλοι μας κάθε ημέρα, πολίτες και πολιτευόμενοι, πολιτική με τη σωστή της σημασία είναι, ας το πούμε ακόμη μια φορά, πνευματικό λειτούργημα. Είναι παιδαγωγία, παιδεία, είναι ήθος, ηθικό φρόνημα, ηθική, είναι πρόβλημα αγωγής που δυστυχώς μας λείπει.

 Οι άνθρωποι του ρουσφετιού και της γραφειοκρατίας, δεν υστερούν σε νοητική ανάπτυξη, τουναντίον επαίρονται για την «εξυπνάδα» τους. Εκείνο όμως που απουσιάζει από αυτούς είναι η συνείδηση προσωπικής και κοινωνικής ευθύνης. Εκείνο δε που επιπολάζει είναι η πονηριά, αυτή που ταπεινώνει. Έτσι ο Νεοέλληνας νεοδημοκράτης στην πλειονότητα του δεν μπορεί να σκεφτεί άνθρωπο απονήρευτο. Η δημοκρατία πρέπει να θεμελιώνεται επάνω στην τιμιότητα, ωστόσο στον τόπο μας είναι χειροπιαστό πια πόσο αυτή περιφρονείται ως διαπόμπευση. Θεμελιώνεται επάνω στην αναξιοκρατία.

Η Νέα  δημοκρατία διαμορφώνεται από τους ψηφοφόρους της  και μάλιστα από την κατεύθυνση και τη θέση που παίρνουν απέναντι στη ζωή, απέναντι στον εαυτό τους και στο σύνολο. Ζει μέσα στους ανθρώπους και στις κοινωνικές ηθικές αρχές τους, με τις οποίες αυτοί ζουν. Είναι εξαρτημένη από το πόσο οι ηθικές βάσεις των πολιτών είναι ή όχι αναπτυγμένες και κατά έμπρακτο τρόπο εφαρμοσμένες μέσα στη συμβιωτική κοινωνική ύπαρξη μας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

 Είναι ανάγκη όλοι ν’ αναρωτηθούμε που βρισκόμαστε. Πως μπορούμε από την άλλη πλευρά να λέμε ότι είμαστε δημοκρατικοί πολίτες με δημοκρατικό πνεύμα, νόημα και συνείδηση, τη στιγμή που η συμπεριφορά μας και η στάση μας απέναντι στον καθένα, απέναντι στο καθετί είναι σαφώς αντιδημοκρατική, θλιβερά ατομικιστική, στενότατα συμφεροντολατρική. Θλίβομαι πραγματικά γιατί κάποιοι άξεστοι, αγράμματοι και πολιτικά ανεπαρκείς επηρεάζουν τα τεκταινόμενα στη ΝΔ στο νησί μας τη Λήμνο. Προσωπικά τους είπα Καληνύχτα και όπως διαπίστωσες αγαπητέ Άρη δυστυχώς ή ευτυχώς  η ευχή μου έπιασε.

Με εκτίμηση
Μόλλη Μαχαίρα

    

1 σχόλιο:

  1. Πώς να διαφωνήσω; Καληνύχτα τους αλλά, και δυστυχώς, καληνύχτα Ελλάδα!!!
    Αρης Νόμπελης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.