H «αποκοπή» της Ελλάδας από τη Μόσχα.

Μια σειρά ουσιαστικών και συμβολικών πράξεων, έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ψυχρότητα στη Μόσχα έναντι της Αθήνας, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Στη Ρωσία έχουν καταλήξει ότι υπάρχει ένα “αμερικανικό κόμμα” στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και το κράτος, πολύ ισχυρότερο από αυτό που αντιμετωπίζουν  σε χώρες όπως η Ιταλία, η Τουρκία και η Γερμανία, με τις οποίες διατηρούν πολύ στενές σχέσεις όπως αναφέρει σε άρθρο του στα Επίκαιρα ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος.

Μετά την ματαίωση του παράτολμου και καταστροφικού για τη Ελλάδα (όπως αποδείχθηκε) σχεδίου κατασκευής του αγωγού Μπουργκας – Αλεξανδρούπολης,  η άνοδος της κυβέρνησης Παπανδρέου είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο «σημείο μηδέν» οι ελληνορωσικές σχέσεις, στο χειρότερο σημείο που έχουν βρεθεί εδώ και δεκαετίας, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον σχεδιασμένα περιφρονητικό τρόπο με τον οποίο το Κρεμλίνο ακύρωσε, στο πάρα πέντε, και άνευ αποχρώντος λόγου την επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ στη Μόσχα.

‘Ηδη άλλωστε από καιρού, ο Πρωθυπουργός Πούτιν φέρεται, σύμφωνα με άριστα πληροφορημένες πηγές στη ρωσική πρωτεύουσα, να έχει δηλώσει στους στενότερους συνεργάτες του: « Mε τον τρόπο που ενεργεί σήμερα η Ελληνική κυβέρνηση δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας στην ανοικτή πρόσκληση   της Τουρκίας.». 

Η ακύρωση της επίσκεψης του κ. Λαμπρινίδη στη ρωσική πρωτεύουσα με το παροιμιώδες πλέον 'Τι έχουμε να πούμε;' επιβεβαιώνεται ότι η Μόσχα έπαυσε πλέον να τηρεί και τα προσχήματα, και επιθυμεί  να δείξει τη δυσφορία της τόσο για το ουσιαστικό πάγωμα των διμερών σχέσεων, όσο και για τον αλλόκοτο τρόπο που φέρεται συχνά η Αθήνα, εκ προθέσεως ή όχι, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, αφού πλέον έχει κατατάξει την Αθήνα στις αναξιόπιστες χώρες, όπως αυτή της Γεωργίας.

 Οι Ρώσοι αναφέρουν τις απογοητευτικές τους εμπειρίες τους με τους S300, την προσέγγιση Πούτιν-Καραμανλή, την αγορά ρωσικών θωρακισμένων και το σχέδιο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Στην Ελλάδα όπως λένε <<υπάρχει  μια «αόρατη σέκτα» που  επεμβαίνει κάθε φορά που συμφωνείται κάτι μεταξύ Μόσχας και Αθήνας και ματαιώνει τελικά τα σχέδια. Μετά από έναν αρχικό “αιφνιδιασμό”, δυνάμεις μέσα στο πολιτικό σύστημα ενεργοποιούνται και ανακαλύπτουν όλα τα τρωτά των ελληνορωσικών συμβάσεων και μόνο αυτών.  Μερικές φορές μάλιστα η Ελλάδα το πράττει με μειωτικό για τη Ρωσία τρόπο>>. 

‘Όταν η κυβέρνηση Καραμανλή άρχισε να «αλλάζει άποψη » στην υλοποίηση της σύμβασης για τα θωρακισμένα, που η ίδια υπέγραψε ο τότε Υπουργός ‘Αμυνας βρήκε την πρωτότυπη μέθοδο να μην βγαίνει στο τηλέφωνο του τότε Ρώσου Πρέσβη και να μην του κλείνει ραντεβού, για να μη βρεθεί σε δύσκολη θέση! Τελικά η σύμβαση ματαιώθηκε από τον επόμενο Υπουργό κ. Βενιζέλο, παρά την επίσημη ρωσική πρόταση να πληρωθούν τα οχήματα με ελληνικά αγροτικά προϊόντα.

Ο Ελληνικός αντιπερισπασμός να αγοραστούν Αντιαεροπορικά όπλα στη θέση των θωρακισμένων οχημάτων ΒΜP-3 έπεσε στο κενό και άφησε αδιάφορους τους Ρώσους αφού  η εμπειρία τους έχει δείξει ότι οι Έλληνες και  η 'αόρατη χειρ' θα  δυσφήμιζε ξανά τα ρωσικά Α/Α όπλα όπως εχει κάνει μέχρι σήμερα.

Στις συζητήσεις των διπλωματικών κύκλων σχολιάζεται έντονα η άρνηση του κ. Παπανδρέου (αρχηγό της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε ) να συναντήσει το νέο Πρέσβη που τοποθετήθηκε στην Αθήνα στις αρχές του 2009,όπως είθισται στην παγκόσμια πρακτική. Δεν τον είδε ποτέ, συνάντησε τελικά, μετά από πολλούς μήνες τον κ. Δρούτσα. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, των ΗΠΑ περιλαμβανομένων, είναι θέμα ελάχιστου χρόνου για τον Πρέσβη της Ρωσίας να συναντήσει όποιον πολιτικό ή κρατικό παράγοντα ζητήσει. Δεν είναι γνωστό  ποιος εισηγήθηκε στον κ. Παπανδρέου μια τέτοια συμπεριφορά, αυτός που τόκανε όμως προφανώς επεδίωκε να τορπιλίσει, με μια ακραία προκλητική πράξη, τις ελληνορωσικές σχέσεις.

Οι Ρώσοι αναφέρουν και άλλα παραδείγματα απρεπούς Ελληνικής συμπεριφοράς. Ειρωνευτικά αναφέρουν ότι η Ελλάδα ανήκει  στις λίγες χώρες του κόσμου όπου όλο το Υπουργικό Συμβούλιο συνωστίζεται στις εκδηλώσεις της αμερικανικής Πρεσβείας, ενώ την ίδια ώρα ένας Υφυπουργός και μόνον τίμησε δια της παρουσίας του την τελευταία δεξίωση της ρωσικής πρεσβείας για την εθνική της επέτειο.

Οι Ρώσοι παρακολουθούν επίσης με ιδιαίτερη προσοχή τη σημαίνουσα διαδοχική δραστηριοποίηση του κ. Ρόντος στη Γιουγκοσλαβία, τη Γεωργία, τη Βουλγαρία και την Ουκρανία, όπου έπαιξε βασικό ρόλο στην υπονόμευση των ρωσικών συμφερόντων. Στενός συνεργάτης του ‘Ελληνα Πρωθυπουργού, συνδεόμενος στενά με ισχυρές δυνάμεις του παγκόσμιου κατεστημένου, ο Ρόντος συνυπέγραψε με τον Μπρζεζίνσκι ένα κείμενο που αμφισβήτησε τη σημασία της σοβιετικής νίκης επί του Χίτλερ, ενώ χρησιμοποίησε το όνομα Παπανδρέου για να ανοίξει πολλές πόρτες στη Μέση Ανατολή που, κανονικά, θα του έμεναν ερμητικά κλειστές. Υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν, θεωρείται από ορισμένους ο αρχιτέκτονας σημαντικών πρωτοβουλιών του Παπανδρέου, όπως η «προσέγγιση» με την πιο ακροδεξιά και διεθνώς απομονωμένη κυβέρνηση στην ισραηλινή ιστορία. 

Η ρωσική Τράπεζα Εξωτερικού Εμπορίου και το Ταμιευτήριο (Σμπερμπάνκ) περιμένουν έξη μήνες την έκδοση άδειας για τη λειτουργία υποκαταστημάτων τους στην Αθήνα. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα εμπόδια συναντούν επίσης μία επένδυση του Ρώσου μεγιστάνα Ρομάν Αμπράμοβιτς και δύο επενδύσεις στη Χαλκιδική και την Κρήτη. Τέλος, δεν έγινε τίποτα για τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Μόσχας που είχε εξαγγελθεί.

‘’So What?’’Θα έλεγαν κάποιοι στην Αθήνα.

Μόνο καλά δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν τα πράγματα. Δεν υπάρχει  ‘equilibrium’. Η διπλωματική ισορροπία και ο λάθος χειρισμός των Ελληνορωσικών θεμάτων  από πλευράς Ελληνικής κυβέρνησης, αξιολογείται αρνητικά ακόμα και από πρωτοετείς φοιτητές των Διεθνών Σχέσεων. Λείπει αυτό που συχνά αποκαλείται  στις διεθνείς σχέσεις το ‘buffer zone’

Η σημερινή κατάσταση θυμίζει έντονα την περίοδο 1989-93. Τότε, βοηθούσης και της πολιτικής αστάθειας στην Αθήνα, η Ρωσία εγκαταλείφθηκε από την ελληνική διπλωματία, που ξύπνησε απότομα μόνο όταν η Μόσχα αναγνώρισε τα Σκόπια. Τότε άρχισαν να τρέχουν στη ρωσική πρωτεύουσα οι ‘Ελληνες Υπουργοί, ήταν όμως πολύ αργά.

Λ. Μ