Επιστολή στο κ. Δήμαρχο και τον κ. Εντεταλμένο Περιφερειακό Σύμβουλο

Κύριε Δήμαρχε, κύριε Εντεταλμένε Περιφερειακέ Σύμβουλε

Η Λήμνος από αρχαιοτάτων χρόνων όπως σας είναι γνωστό υπήρξε ο σιτοβολώνας του Αιγαίου και τόπος παραγωγής πολλών γεωργικών προϊόντων που η εύφορη Λημνιακή γη είχε τη δυνατότητα να προσφέρει. Δυνατότητα που διατηρεί  ακόμα και τώρα παρά τις προσπάθειές μας για το αντίθετο. 

Η προσπάθεια να κρατήσουμε τους νέους  μας στο νησί υπήρξε και παραμένει μία από τις πρώτες προτεραιότητες όλων μας και θέλω να πιστεύω και δικές σας. Η ίδρυση του Πανεπιστημιακού τμήματος του Πανεπιστημιακού τμήματος στη Λήμνο με το αντικείμενο σπουδών που προσφέρει, έτυχε της πλήρους αποδοχής και υποστήριξής μας γιατί είναι προσανατολισμένη  σε αυτές τις κατευθύνσεις. Το αποτέλεσμα όμως ποιο είναι κύριοι;

Παράγουμε επιστήμονες που δεν μπορούμε να απορροφήσουμε δηλαδή δεν μένουν στο νησί. Και δημιουργούμε ανέργους με θεωρητικές γνώσεις που δεν ξέρουν να πιάσουν μία αξίνα ή τσάπα να φυτέψουν ένα λουλούδι. Τι κερδίζει η Λήμνος; Η Λήμνος τίποτα μόνο δίνει. Ίσως κερδίζουν  κάποιοι επαγγελματίες με καφετέριες και εστιατόρια και πιθανώς κάποιοι που νοικιάζουν τα σπίτια τους. Ποίο είναι όμως το μακρόπνοο σχέδιο  ως προς τις κατευθύνσεις που σας ανέφερα προηγουμένως ώστε να φέρουμε πίσω τους Λημνιούς που έφυγαν για ένα καλύτερο αύριο τώρα που η εσωτερική μετανάστευση και αποαστικοποίηση αρχίζει; Κατά τη γνώμη μου Κανένα!

Η επιστολή μου δεν έχει το χαρακτήρα της κριτικής αλλά αποτελεί έκφραση της προσωπικής επιθυμίας μου ως πολίτης αυού του νησιού για  ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών για το μέλλον αυτού του τόπου που πιστεύω ακράδαντα ότι θα πρέπει να είναι επιδίωξη όλων μας.

Διάβασα σε μία εφημερίδα της πρωτεύουσας (ΑΜΑΡΥΣΙΑ) σε ένα όμορφο ρεπορτάζ  της Αμάλθειας Καραλή που παραθέτω παρακάτω- ότι ξανάρχισε το Γεωργικό Λύκειο  στο κτήμα Συγγρού στην Αθήνα. Το θεματικό αντικείμενο του σχολείου είναι πραγματικά ενδιαφέρον και θα τολμούσα να πω πολύ χρήσιμο για τη Λήμνο βλέποντας μακροπρόθεσμα. Δεν είμαι οπαδός της γεωργικής επανάστασης αλλά  είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσετε ότι το Σχολείο αυτό λείπει από τη Λήμνο.

Η ιδέα της ίδρυσης Γεωργικής Σχολής στη Λήμνο είναι πολύ παλιά. Η αδελφότητα «Ήφαιστος της Νέας Υόρκης» με αυτούς τους 19 ευεργέτες της Λήμνου που έχουμε ξεχάσει, αυτούς που έδωσαν τα χρήματα και χτίστηκε το νοσοκομείο, ανακαίνισαν τη μητρόπολη και έφτιαξαν το αρδευτικό σύστημα της Μύρινας, έδωσαν τα χρήματα για να κτιστεί η Γεωργική σχολή που ποτέ δεν έγινε αφού τα περισσότερα χρήματα χάθηκαν σε μία Αθηναική τράπεζα και όσα απέμειναν πήγαν στο Νοσοκομείο.  Αργότερα το Παλημνιακό Ταμείο ανέγειρε το κτιρίου της Γεωργικής Σχολής στη Πολιόχνη το οποίο  ενοικιάστηκε, διότι η σχολή δεν ιδρύθηκε τελικά.

Πιθανώς να υπάρχουν πρωτοβουλίες σε εξέλιξη ή άλλες προσπάθειες που δεν γνωρίζω. Δεν ξέρω βέβαια αν τις γνωρίζουν οι συμπολίτες μας, γιαυτό πιστεύω ότι μία απάντησή σας θα βοηθούσε να ενημερωθούμε όλοι μας.

Κύριοι

Το όνειρο αυτό του Γεωργικού Λύκειου ή της Γεωργικής Σχολής δεν έγινε τελικά πραγματικότητα. Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει;  Μήπως τώρα είναι η ευκαιρία να κάνουμε αυτό το όνειρο να πάρει 'σάρκα και οστά'; Μήπως το πανεπιστημιακό τμήμα πρέπει να αρχίσει να κάνει πραγματικότητα επιδοτούμενα από το ΙΓΕ προγράμματα εξιδείκευσης στους νέους αγρότες μας;

Είμαι πεποισμένη ότι ένας  κούκος δεν φέρνει την άνοιξη γιαυτό είμαστε κοντά σας προς αυτή τη κατεύθυνση.

Σας ευχαριστώ

Μόλλη Μαχαίρα

 Υ.Γ Σας παραθέτω παρακάτω το κείμενο της εφημερίδας

Στα αγροτικά θρανία για μια νέα ζωή    

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012 14:12

 «Εναλλακτικές» επαγγελματικές ευκαιρίες από το Γεωργικό Λύκειο στο Συγγρού. Η παρουσίαση της Σχολής από τον διευθυντή της Παναγιώτη Σκοτιδάκη. Πώς βλέπουν τα μαθήματα, αλλά και το μέλλον τους, οι σπουδαστές του Λυκείου.

Ρεπορτάζ: Αμάλθεια Καραλή

Μπορεί πριν από μερικές δεκαετίες το όνειρο για ανάπτυξη και πρόοδο να οδηγούσε  τους περισσότερους από τους μισούς Έλληνες από την επαρχία στην Αθήνα, όμως, πλέον, η οικονομική κρίση τούς οδηγεί στην αντίστροφη πορεία. Όλο και περισσότεροι κάτοικοι της Αθήνας αναζητούν διέξοδο στην περιφέρεια, προσδοκώντας ν’ ανοίξουν ένα νέο κύκλο επαγγελματικής δραστηριότητας, αλλά και να αποκτήσουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Αρωγός τους σε αυτή την προσπάθεια το Γεωργικό Λύκειο, που εδρεύει στο Δάσος Συγγρού. Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του και κατέγραψε το εκπαιδευτικό έργο που επιτελείται εκεί, αλλά και τους στόχους των εκκολαπτόμενων αγροτών.

Το Γεωργικό Λύκειο, το οποίο βρίσκεται μέσα στο Δάσος Συγγρού και εποπτεύεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, επιχειρεί να πιάσει τον παλμό της κοινωνίας. Για αρκετά χρόνια παρέμενε κλειστό, όμως, φέτος άνοιξε ξανά τις πόρτες του, προσφέροντας σε 15 εκκολαπτόμενους αγρότες τη δυνατότητα παρακολούθησης δύο ειδικοτήτων: τις φυτοτεχνικές επιχειρήσεις και την αρχιτεκτονική τοπίου, η παρακολούθηση των οποίων έχει διάρκεια δύο χρόνια.

Σε ένα υπέροχο κλασικό κτήριο, λοιπόν, συναντήσαμε τον γεωπόνο και διευθυντή της Σχολής, Παναγιώτη Σκοτιδάκη, ο οποίος επισημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έντονη στροφή του αστικού πληθυσμού προς την περιφέρεια.

Δυστυχώς, όμως, όπως αναφέρει, αρκετοί ετοιμάζουν τις αποσκευές τους για το ταξίδι, χωρίς να πάρουν μαζί τους κάτι βασικό: την κατάρτιση! Ως εκ τούτου, αρκετοί φτάνουν στην περιφέρεια με πολλές προσδοκίες, όμως, στη συνέχεια πέφτουν πάνω σε ένα «τοίχο», με αποτέλεσμα να τελειώνει άδοξα η προσπάθειά τους για ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής.

«Τιμώντας», λοιπόν, τη λαϊκή ρήση ότι «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν», ο Π. Σκοτιδάκης και η υπόλοιπη διδακτική ομάδα αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν πρακτικά τους επίδοξους αγρότες, λίγο πριν ανοίξουν τα φτερά τους για τους περιφερειακούς προορισμούς.

«Είναι κρίμα να βλέπουμε συνανθρώπους μας να κάνουν το βήμα και να πηγαίνουν στην περιφέρεια, αλλά στη συνέχεια, ελλείψει βασικών γνώσεων, να τα μαζεύουν άρον άρον και να επιστρέφουν στην Αθήνα. Και αυτό είναι πολύ εύκολο να συμβεί, καθώς συναντούν αντιξοότητες, ενώ παράλληλα μπορεί να βρεθούν κακοπροαίρετοι άνθρωποι που να τους εκμεταλλευτούν», υποστηρίζει ο Π. Σκοτιδάκης, για να συμπληρώσει ότι αυτό ακριβώς το κενό γνώσης είναι που έρχεται να καλύψει η δική τους Σχολή.

Σκοπός της, δηλαδή, είναι να διδάξει τα βασικά βήματα, προκειμένου ο κόσμος που θέλει να μετακομίσει σε κάποια περιοχή της περιφέρειας να μπορέσει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του και να ορθοποδήσει.

Οι ενδιαφερόμενοι

Το προφίλ των σπουδαστών, σύμφωνα με τον διευθυντή, χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Την πρώτη αποτελούν εκείνοι που δεν είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους ή είναι άνεργοι και έτσι αποφασίζουν να φύγουν στην περιφέρεια για να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, κάτι πιο χαλαρό. Μια χαλαρότητα, όμως, που -όπως υπογραμμίζει ο Π. Σκοτιδάκης- δεν σχετίζεται με το ωράριο ή την ένταση της εργασίας, αλλά με την ξεκούραση που προσφέρει η επαφή με τη φύση. Τα επαγγέλματα που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος με βάση τις γνώσεις που παρέχει το Γεωργικό Λύκειο, είναι αγρότης, κηπουρός, εργασία σε φυτώρια, σε θερμοκήπια, σε εταιρείες.

Η άλλη κατηγορία των μαθητών είναι εκείνοι που αναζητούν μια εναλλακτική διαδρομή στη ζωή τους. Βλέπουν, δηλαδή, την απόκτηση γεωργικών γνώσεων ως χόμπι, ενώ δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να ασχοληθούν και επαγγελματικά με αυτόν τον τομέα στο μέλλον.

Όσον αφορά στις ηλικίες τους, ουσιαστικά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που είναι 18 - 22 χρόνων και σε αυτούς που είναι 30-40 χρόνων. Παρά τις διαφορετικές ηλικίες, όμως, κοινό χαρακτηριστικό τους, σύμφωνα με τον Π. Σκοτιδάκη, είναι το γεγονός ότι είναι συνειδητοποιημένοι για τον λόγο που παρακολουθούν αυτά τα μαθήματα.

Ταυτόχρονα, ο Π. Σκοτιδάκης επισημαίνει έναν ακόμη λόγο για τον οποίο έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον του κόσμου για τα γεωργικά μαθήματα: είναι η νέα τάση της καλλιέργειας κηπευτικών μέσα στο αστικό περιβάλλον! «Πολύς κόσμος έχει ξεκινήσει να δημιουργεί λαχανόκηπους μέσα στην πόλη. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η καλλιέργεια σταδιακά αλλάζει μορφή και δεν γίνεται για λόγους αισθητικής, καλλωπισμού και ευδαιμονισμού, όπως συνέβαινε παλαιότερα», σημειώνει, δηλώνοντας ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την προσέλευση των 15 μαθητών, την οποία θεωρεί «ανέλπιστη επιτυχία», ενώ μας πληροφορεί ότι όσοι ενδιαφέρονται για τα μαθήματα, θα πρέπει να προσέρχονται για εγγραφές 1-15 Ιουνίου και 1-15 Σεπτεμβρίου.

Εναλλακτικός τρόπος ζωής

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθούν τα εργαστήρια οι μαθητές της Σχολής. Τους συναντήσαμε την ώρα που θρυμμάτιζαν φυτικά υπολείμματα, με σκοπό να τα κομποστοποιήσουν. Τα παιδιά είχαν συγκεντρωθεί γύρω από το μηχάνημα και το καθένα με τη σειρά του συνέβαλε στο τελικό αποτέλεσμα.

Στο περιθώριο του μαθήματος, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τη μικρότερη ηλικιακά μερίδα των μαθητών και συγκεκριμένα με την Ελένη Λάμπρου, 18 χρονών, τον Ιάσωνα Φασιανό 19, τον Μαρίνο Ραγιπλάρη 22 ετών, την Αθηνά Μακρή και τον Παύλο Σοροβλιά, που είναι και οι δύο 23 χρονών.

Υπογραμμίζοντας ότι βρίσκονται ακόμη στην αρχή του κύκλου σπουδών, υποστήριξαν ότι μέχρι τώρα τα μαθήματα είναι πολύ ενδιαφέροντα. «Μας αρέσουν ειδικά τα εργαστήρια, επειδή είναι πιο “ζωντανά”. Το καλό είναι ότι έχουμε λίγα θεωρητικά», σημειώνουν.

Όπως τονίζουν οι σπουδαστές, έχουν δει διαφορά στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται απέναντι στο περιβάλλον. «Σεβόμαστε περισσότερο τη φύση και μας αρέσει να την παρατηρούμε. Περπατάμε στους δρόμους και στις πλατείες και κοιτάζουμε αποχαυνωμένοι ποια δένδρα και λουλούδια έχουν φυτευτεί. Καμιά μέρα θα μας πατήσει κανένα αυτοκίνητο!» αναφέρουν χαριτολογώντας.

Γενικώς, όπως λένε, άλλαξε ο τρόπος που βλέπουν διάφορες περιοχές της Αθήνας, όπως τον Εθνικό Κήπο, στον οποίο έκαναν βόλτα με τη Σχολή και τον είδαν με μια νέα, «φρέσκια» ματιά.

«Είναι τόσο ενδιαφέροντα τα μαθήματα που κάνουμε, που μας απορροφούν. Αν δεν ζήσει από κοντά κάποιος αυτή την εμπειρία, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι προσφέρουν», αναφέρουν οι μαθητές. Η συζήτηση οδηγήθηκε και στον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζουν οι φίλοι τους, οι οποίοι, όπως υποστήριξαν, αρχικά αντιμετώπισαν τη νέα τους Σχολή με περιέργεια, αλλά στη συνέχεια τους άρεσε πολύ.

Τους ρωτήσαμε αν εξετάζουν το ενδεχόμενο να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη γεωργία και στην πλειονότητά τους μας απάντησαν καταφατικά. Απόδειξη, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι ότι κάνουν θυσίες για να παρακολουθούν τα μαθήματα του Γεωργικού Λυκείου, καθώς οι περισσότεροι εργάζονται παράλληλα.

Όσον αφορά στο πτυχίο που λαμβάνουν στο τέλος των σπουδών τους, οι μαθητές μας είπαν με μια γερή δόση ειλικρίνειας, ότι «προς το παρόν είναι μόνο για την κορνίζα!». Παρ’ όλα αυτά, ευελπιστούν ότι μελλοντικά θα αναγνωριστεί. Εξάλλου, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ολλανδία, οι αγρότες διαθέτουν όλοι πτυχίο.

Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι οι μαθητές που υποστήριξαν ότι εκτός από επαγγελματική αποκατάσταση, τα μαθήματα χρησιμεύουν και για προσωπική χρήση. «Αν μπορείς να ασχοληθείς μόνος σου με τον κήπο, γιατί να μη γλιτώσεις κάποια έξοδα και να έχεις και τη χαρά της επαφής με τη φύση;», λένε.

Τέλος, αναφέρθηκαν στη ζωή μέσα στην πόλη και υποστηρίζουν ότι τους έχει κουράσει από πολλές απόψεις. Απεναντίας -τονίζουν- αν ασχοληθούν με τη γεωργία, δεν θα είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται κλεισμένοι σ’ ένα κτήριο για τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα. Βάζοντας στη «ζυγαριά», λοιπόν, τα συν και τα πλην, οι περισσότεροι κάνουν σκέψεις για να φύγουν στα χωριά τους.

Ένα νέο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης φαίνεται πως έχει γεννηθεί…