Παλλημνιακός Αθλητικός Όμίλος Κάστρου

Τα ξεχασμένα οικογενειακά άλμπουμ είναι πραγματικά ένας θησαυρός αναμνήσεων για αυτούς που έζησαν τα γεγονότα αλλά και το καλύτερο μάθημα για εμάς τους νεώτερους που διψάμε να αναδείξουμε οικογενειακές μνήμες από τους γονείς μας. 

Η ενδοξότερη και η πλέον ιστορική ομάδα της Λήμνου ήταν το Σαββατιάτικο θέμα με τον πατέρα μου ο οποίος έφερε στη μνήμη του  αναμνήσεις από τον Παλλημνιακό, σαν παλαιός ποδοσφαιριστής του, και φυσικά μας έβγαλε στην επιφάνεια, ξεχασμένες  φωτογραφίες  με ιστορικές στιγμές   του συλλόγου.

Σε εμάς του Λημνιούς είναι γνωστό ότι, ο Παλλημνιακός Αθλητικός Όμιλος Κάστρου (ΠΑΟΚ) ιδρύθηκε το 1930 (επίσημα το 1931) και υπήρξε το πιο ιστορικό αθλητικό σωματείο της Λήμνου. Το 1954 αναγνωρίστηκε ως επίσημο σωματείο από την Ε.Π.Ο. και άρχισε να μετέχει επίσημα στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Λέσβου. Το 1955 που η πρωτεύουσα της Λήμνου μετονομάστηκε από Κάστρο σε Μύρινα, ο ΠΑΟΚ μετονομάστηκε σε ΠΑΟΜ.

Οι ιδρυτές του Παλλημνιακού προέρχονταν κυρίως από το βενιζελικό και γενικότερα τον αντιμοναρχικό χώρο γι’ αυτό επέλεξαν τα χρώματα του Κόμματος Φιλελευθέρων για το σύλλογο, δηλαδή το κίτρινο και το μαύρο. Εξάλλου κάποιοι κατάγονταν από την Κωνσταντινούπολη και συμπαθούσαν τη νεοσύστατη τότε ΑΕΚ.

Η φωτογραφία που  βλέπουμε στην αρχή είναι από το  1955, στο γήπεδο του Κάστρου στο γυμνάσιο (Τεραίν), η αντίπαλη ομάδα είναι ο Ηρακλής Ατσικης 

ΠΑΛΛΗΜΝΙΑΚΟΣ από αριστερά ΤΟΥΜΠΟΣ,ΠΑΠΑΜΑΛΗΣ ΣΤΡΑΤΟΣ,ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΑΧΑΙΡΑΣ,ΓΚΡΑΒΑΡΙΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ,ΙΜΒΡΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ,ΠΕΡΤΣΑΣ ΝΙΚΟΣ,ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ,ΤΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ,ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΔΗΣ ΓΑΡΥΦΑΛΟΣ, ΒΑΓΙΑΚΟΣ ΝΙΚΟΣ (εθνική ενόπλων).

Στον αγώνα αυτό ο παίκτης του Ηρακλή  Τσακίρης τραυμάτισε τον Τσινοπουλο σε μαρκάρισμα  σπάζοντας τον ώμο του.

Ο ΠΑΛΛΗΜΝΙΑΚΟΣ είχε εμφάνιση με  ρίγες  κίτρινες κ μαύρες ,έδίνε αγώνες με ΑΣΤΕΡΑ(ΜΥΡΙΝΑΣ) οι ρίγες του ήταν μπλε κ άσπρο, ΗΡΑΚΛΗ  Ατσικης ,ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ Κοντοπουλι, ΑΠΟΛΛΩΝΑ Λειβαδοχωρι, ΑΡΗΣ, ΠΑΛΕΣΒΙΑΚΟΣ Μυτιλήνης ,ΕΡΜΗΣ Αλεξανδρούπολης. Η μεταφορά για τα εντός γινόταν με αμερικανικά φορτηγά.

Οι αναμνήσεις άρχισαν να εμπλουτίζουν τη περιέργειά μας  όσο προχωρούσε η συζήτηση. Ήρθαν στην συζήτηση  και άλλες φωτογραφίες του συλλόγου από το 1955,1956. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί συμπατριώτες μας θα αναγνωρίσουν τους εαυτόυς τους ή τους πατεράδες τους σε αυτές τις φωτογραφίες.

Θυμάμαι λέει κάποια στιγμή ο πατέρας μου ότι  Άγγλοι ναύτες ανακάλυψαν ότι στο Μούδρο υπήρχε ένα θαυμάσιο γήπεδο και ότι στο νησί είχαν συγκροτηθεί ομάδες. Έτσι, κάθε φορά που ερχόταν καινούργιο πλοίο στο Μούδρο, οι ομάδες του νησιού είχαν την ευκαιρία να δώσουν ένα-δυο ποδοσφαιρικούς αγώνες με την αντιπροσωπευτική ομάδα των ξένων ναυτών.

Συχνά διεξαγόταν ένα είδος τουρνουά με δύο αγώνες, το οποίο προαναγγελλόταν από τον τοπικό τύπο και αποτελούσε το γεγονός της εβδομάδας. Η δυνατή ομάδα του πλοίου αγωνιζόταν με τον Παλλημνιακό και η Β΄ ομάδα με τον Άρη Μούδρου. Αλλά, επειδή σπάνια μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους προηγμένους ποδοσφαιρικά Αγγλοσάξονες, συγκροτούσαν μια Μικτή Λήμνου που ήταν πιο αξιόμαχη.

Σε κανένα αγώνα με ξένο πλοίο δεν κατάφερε να φύγει νικήτρια η λημνιακή ομάδα. Διαιτητές ήταν συνήθως Άγγλοι αξιωματικοί. Τα παιχνίδια αυτά αποτελούσαν πρωτόγνωρες εμπειρίες για τους νέους της Λήμνου και η παρουσία των ξένων διαιτητών με τις στολές τους έφερνε ένα ευρωπαϊκό αέρα στα τοπικά γήπεδα.. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το   1956: με το Devonshire: 1-0 (σκόρερ ο Χρήστος Κυμπρίτης) . Στον αγώνα αυτό  με τους Άγγλους στο γήπεδο του γυμνάσιου στο κάστρο η μπάλα βγήκε εκτός γηπέδου και φυσικά οι Λημνιοι προσπάθησαν να την εξαφανίσουν αλλά οι Άγγλοι δημιούργησαν τεράστιο θέμα όποτε επεστράφη.

Οι φωτογραφίες ξαναγύρισαν χιλιάδες αναμνήσεις και θύμισαν τα περασμένα. Θύμισαν χαρές που φύγανε και δεν γυρίζουνε πια και  όνειρα πού’ναι πια χαμένα. Αξίζει όμως να σκαλίζεις το ξεχασμένο κουτί με τις φωτογραφίες. Δίνεις χαρά και ας κυλάει το δάκρυ που αναζητά τα νιάτα που έφυγαν.