Κάντε ησυχία και πάρτε όσα σας δίνουμε

Αν και το θέμα μου είναι τεχνικό πιστέψτε με μπορείτε να το καταλάβετε πολύ εύκολα γι’ αυτό  μην φοβάστε ότι θα διαβάσετε κάτι περίπλοκο παρακάτω.

Αν έρθουν οι Έλληνες της διασποράς και πουν στον Πρωθυπουργό: Πάρε 100 εκατομμύρια ευρώ για να βοηθήσεις την ελληνική οικονομία, τι θα ήταν καλύτερο οικονομικά (όχι ηθικά) να τα κάνει; Ας υποθέσουμε πως έχει μόνο 2 επιλογές για να κάνουμε το παράδειγμα πιο απλό.

1. Κάνει φοροαπαλαγές στους πλούσιους για να έχουν χρήματα για επενδύσεις. Τους δίνει λοιπόν τα χρήματα αλλά αυτοί φοβούνται να επενδύσουν στην Ελλάδα οπότε τα 50 εκατομμύρια πάνε καταθέσεις στο εξωτερικό, τα 30 γίνονται εισαγόμενα προϊόντα πολυτελείας και τα 20 τοποθετήσεις στην Ελλάδα. π.χ. Αγοράζουν ακίνητα. Αυτοί που πήραν τα χρήματα


πουλώντας τα ακίνητα αγοράζουν εισαγόμενα με τα 10 εκατομμύρια και καταναλώνουν τα άλλα 10.
Ο πολλαπλασιαστής των δαπανών στους πλούσιους είναι 20 εκατομμύρια που ξόδεψαν στην Ελλάδα + 10 εκατομμύρια που ξόδεψαν στη χώρα αυτοί που πήραν τα 20 = 30 δηλαδή με την οικονομική ορολογία ο πολλαπλασιαστής είναι 0.3. Στην πραγματικότητα είναι παραπάνω διότι πρέπει να δούμε και τα 10 εκατομμύρια τι έγιναν μετά αλλά καταλαβαίνετε τη γενική ιδέα.

2. Στη δεύτερη επιλογή η κυβέρνηση δίνει φοροαπαλαγές στους φτωχούς για να έχουν χρήματα για αγορές και αυτοί αγοράζουν 60 εκατομμύρια ελληνικά προϊόντα και 40 εισαγόμενα. Από τα 60 εκατομμύρια τα 30 πάνε για εισαγόμενα και τα άλλα 30 πέφτουν πάλι στην ελληνική οικονομία οπότε ο πολλαπλασιαστής είναι 60 + 30 = 90 δηλαδή 0,9 (πάλι απλοποιούμε ξεχνώντας την συνέχεια).

Συγκρίνουμε τους πολλαπλασιαστές και λέμε πως η πολιτική 1 μας πολλαπλασιάζει την οικονομική δραστηριότητα κατά 30% των αρχικών χρημάτων, ενώ η 2 κατά 90%. Οπότε τα χρήματα που θα ρίξουμε στην αγορά θα κινήσουν καλύτερα την οικονομία αν ακολουθήσουμε την πολιτική 2.

Ο πολλαπλασιαστής που λέει το ΔΝΤ είναι ο αντίστροφος. Δεν δίνει χρήματα αλλά κόβει. Αν αφαιρέσω Χ χρήματα που δίνει στην οικονομία το δημόσιο πόσο θα μειωθεί η συνολική οικονομική δραστηριότητα; Δεν υπολόγισαν σωστά (ηθελημένα κατά την άποψή μου) το ποσοστό και έτσι η μείωση του ΑΕΠ ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι είχε εκτιμηθεί αρχικά.

Τι θα γινόταν όμως αν είχαν υπολογίσει σωστά τoν πολλαπλασιαστή;

Τότε θα είχαν καταλάβει όλοι πως η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό μια οικονομική φούσκα. Δεν παράγει σχεδόν τίποτε οπότε το κράτος δανειζόταν και έδινε τα χρήματα σε μισθούς και εργολάβους που κινούσαν την οικονομία. Κόβεις λοιπόν τα δανεικά και όλο το σύστημα καταρρέει γιατί δεν υπάρχει πραγματική οικονομία αρκετά ισχυρή για να το στηρίξει.

Αν αυτό αναγνωριζόταν από την αρχή η Ευρώπη θα έπρεπε είτε να μας δώσει πολύ περισσότερα χρήματα, είτε να μας αφήσει να βουλιάξουμε επί τόπου. Ακούω λοιπόν πολιτικούς που κάνουν το χαζό (ή είναι χαζοί) και λένε πως είναι λάθος η πολιτικήκαι δεν έπρεπε να γίνουν περικοπές. Πράγμα που φυσικά σημαίνει πως ζητάνε να βάλουν οι ξένοι το χέρι ακόμη βαθύτερα στην τσέπη για να μας ταΐζουν.


Ας κάνω όμως κάποιες σκέψεις σε τοπικό επίπεδο τη Λήμνο και ας δούμε τον πολλαπλασιαστή αυτόν στην χορήγηση των κοινοτικών κονδυλίων.  Πόσες από αυτές τις επενδύσεις απέδωσαν και είχαν υψηλό πολλαπλασιαστή επένδυσης σε τοπικό επίπεδο;  Πόσα από αυτά τα χρήματα έμειναν πρωτογενώς ή δευτερογενώς στη Λήμνο; To θέμα μου δεν είναι η απολογιστικός έλεγχος ή τι έγινε λάθος αλλά η γενικότερη φιλοσοφία της οικονομικής σκέψης.  Δυστυχώς καταλήγω να συμφωνήσω με τον Όλι Ρεν. Η κουβέντα για τον πολλαπλασιαστή θα μειώσει την εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, καθώς όλοι θα καταλάβουν την αδυναμία της. Αυτό που μας λένε οι ξένοι είναι:

Κάντε ησυχία, πάρτε όσα σας δίνουμε και κοιτάξτε να φτιάξετε μια πιο παραγωγική Ελλάδα πριν σας καταλάβουν και σας αφήσουν στην τύχη σας.
Με ενοχλεί και με εξαγριώνει που το ακούω μήπως όμως παρουσιάζουν μία πραγματικότητα που δεν βλέπω;

Ιωσήφ
*με κάποιες σκέψεις του Γ.Επιτήδειου,