Τι δεν μας λέει ο Δήμαρχος Λήμνου

Κύριε Δήμαρχε

 

Ξεκινήσατε και βγάλατε για διαβούλευση ένα σχέδιο κανονισμού για την απλή χρήση του αιγιαλού και της παραλίας και με διαδικασίες express προσπαθείτε να κλείσετε ένα θέμα πολύ σοβαρό χωρίς όμως να μας ενημερώσετε για όλες τις πτυχές  του προβλήματος. Ο κανονισμός  είναι στο σωστό δρόμο αλλά λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο. 

 

Επειδή θεωρώ ότι είστε άνθρωπος ιδιαίτερης ευφυίας παρακαλώ διαβάστε το παρακάτω άρθρο  και μετά απαντήστε μας σας παρακαλώ στα εύλογα ερωτήματά μου.

Αυτή τη στιγμή ο Δήμος Λήμνου έχει το δικαίωμα της  Απευθείας παραχώρησης, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παράχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών »  η είχε παραχωρήθεί  στους ΟΤΑ μέχρι στις 31/12/2012; Αν είναι αλήθεια γιατί προβαίνετε σε ενέργειες για κάτι που δεν έχετε αρμοδιότητα ;

 .......

Ισχύουν τα αναγραφόμενα στο παρακάτω δημοσίευμα; Αν ναι γιατί δεν ενεργείτε όπως ο Ζ. Δοξαστάκης;

                                                        ...............

 Στα ξενοδοχεία παραχωρείται η απλή χρήση όμορων αιγιαλών και παραλιών και όχι στους δήμους, με χαριστική διάταξη ν/σ του υπουργείου Τουρισμού

Στα ξενοδοχεία παραχωρείται η απλή χρήση όμορων αιγιαλών και παραλιών και όχι στους δήμους, όπως ισχύει μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Τουρισμού «Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις» , το οποίο να κατατεθεί στη Βουλή.

Ειδικότερα, και όπως αναλύει ο δήμαρχος Χερσονήσου Ζ. Δοξαστάκης σε επιστολή του προς την ΚΕΔΕ,  με το άρθρο 30, προβλέπεται η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας σε όμορα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα (όπως αυτά ορίζονται στο άρθρο 2 του ν. 2160/1993) με αντάλλαγμα που καταβάλλεται στο δημόσιο και το οποίο μειώνεται αισθητά από το ½ της τιμής του δίκλινου δωματίου στο 1/8 της τιμής αυτής. Μάλιστα αλλάζει ο προσδιορισμός της τιμής του δωματίου και θεωρείται ως τιμή δίκλινου αυτή που δηλώνεται στο Ξ.Ε.Ε. από κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση, το προκύπτον αντάλλαγμα καταβάλλεται στο Δημόσιο.

Ουσιαστικά το άρθρο 30 τροποποιεί το άρθρο 13 παρ. 4 του ν. 2971/2001 (ΦΕΚ Α’ 285) και εισάγει εντελώς χαριστική διάταξη για τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα, ενώ εξαιρεί τα κέντρα αναψυχής, όπως ίσχυε πριν την επιχειρούμενη τροποποίηση, από τη δυνατότητα της απευθείας, χωρίς δημοπρασία παραχώρησης της απλής χρήσης του αιγιαλού και παραλίας.

Σε εφαρμογή της εξουσιοδοτικής διάταξης της παρ. 5 του άρθρου 13 του ν. 2971/2001 εξεδόθη η ΚΥΑ 1038460/2439/Β 0010/2009 (ΦΕΚ Β’ 792) «Απευθείας παραχώρηση, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παράχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) Α’ βαθμού» παραχωρήθηκε το δικαίωμα της απλής χρήσης αιγιαλού στους ΟΤΑ μέχρι στις 31/12/2012

Η ρύθμιση του άρθρου 30 του σ/ν έρχεται να προκαταλάβει τη διοίκηση και τη διαδικασία έκδοσης της νέας ΚΥΑ για την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού στους ΟΤΑ, αποστερώντας από τους ΟΤΑ σημαντικό ποσό εσόδων, που καταβάλλουν σ’ αυτούς οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ως αντάλλαγμα.

Η εξέλιξη αυτή επιτείνει την ήδη δυσμενή οικονομική κατάσταση των ΟΤΑ και μάλιστα καθιστά αδύνατη πλέον, την ανάληψη εκ μέρους τους της ευθύνης διαχείρισης των παραλιών, οι οποίες αποτελούν ένα σημαντικό οικοσύστημα, καθοριστικό για την ανάπτυξη του τουρισμού

Επιπρόσθετα η ευθύνη γι’ αυτό το ζωτικό χώρο των ΟΤΑ διασφαλίζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας.

Ακόμη  οι ΟΤΑ πέραν του ανταλλάγματος, που ορίζεται σε ποσοστό 20% επί των εσόδων που πραγματοποιεί ο ΟΤΑ από την εκμετάλλευση των παραλιών, στο κράτος επιβαρύνονται και με το κόστος των ναυαγοσωστών που υποχρεούνται να διαθέτουν στις παραλίες κατά το άρθρο 7 του ΠΔ 23/2000 (ΦΕΚ Α’ 18) και διασφαλίζουν την ασφάλεια των λουομένων σ’ όλη την ακτογραμμή και σε περιοχές που δεν υπάρχουν έσοδα στους ΟΤΑ από την παραχώρηση χρήσης σε μισθωτές.

Κατά τρόπο απαράδεκτο και εις βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης επιχειρείται για μια ακόμη φορά, μεθοδευμένα, η αφαίρεση αναγκαίων πόρων. Είναι γνώστη η νομοθετική ρύθμιση του ν. 3756/2009 (ΦΕΚ 53 Α’) που με το άρθρο 23 το τέλος διακοπής παρεπιδημούντων του ν. 339/76 από 1/12009 από ποσοστό 2% σε ποσοστό 0,5%. Η ρύθμιση  αυτή που έγινε, μετά από πίεση του  κλάδου της μεγαλής ξενοδοχείας έπληξε την οικονομική αυτοδυναμία των τουριστικών ΟΤΑ και τους αποστέρησε ουσιαστικά από τη δυνατότητα άσκησης των αρμοδιοτήτων τους, κατά τρόπο παράνομο και προδήλως αντισυνταγματικό.

Ο Ζ. Δοξαστάκης ζητά από την ΚΕΔΕ «να αντιδράσει άμεσα και ουσιαστικά. Να απαντήσει και να επιβάλλει την απόσυρση του  άρθρου 30 του σ/ν  και να ζητήσει την επαναφορά  του τέλους παρεπιδημούντων στο ποσοστό 2% επί των ακαθαρίστων εσόδων των ξενοδοχειακών μονάδων.

Θεωρώ σκόπιμη την επιδίωξη πραγματοποίησης συνάντησης του προεδρείου  της ΚΕΔΕ, με την συμμετοχή Δημάρχων των κατ’ εξοχήν τουριστικών Δήμων της χώρας, με την Υπουργό Τουρισμού κα Όλγα Κεφαλογιάννη. Στη συνέχεια, μετά την κατάρτιση συγκεκριμένης πρότασης για τα παραπάνω θέματα, από την Επιτροπή θεσμών της ΚΕΔΕ να συγκληθεί το Δ.Σ αυτής και να τοποθετηθεί σχετικά επί του σ/ν. Ακόμη υπάρχει χρονικό περιθώριο».

2 Φεβ 2013

ΑΠΟ: http://sarwnikos.wordpress.com