Οργανωθείτε ρέεεε!!!

Οι ποιητές τιμούνται και δοξάζονται μετά... θάνατον! Γι΄αυτόν τον λόγο δεν θέλω να ανήκω στην κατηγορία των ποιητών. Σαν χόμπυ ξεκίνησε και σαν χόμπυ θα καταλήξει αυτός ο ενθουσιασμός μου για την ομοιοκατάληκτη κυρίως ποίηση.

Ποιήματα γράφουμε όλοι. Πολλοί φοβούνται ή ντρέπονται  να τα δημοσιοποιήσουν. Πόσοι άραγε ποιητές χάθηκαν, εξ αιτίας του φόβου  και της ντροπής τους! Η δική μου η ποίηση δεν αφήνει πολλά ερωτήματα στο τέλος. Είναι του στυλ... μπαμ και κάτω! Θέλω ο κόσμος να γελά, απ’ έξω αλλά και από μέσα του. Γράφω κυρίως σατιρική ποίηση για να γελώ και ο ίδιος την ώρα που γράφω. Από εφτά χρονών γράφω. Οι γονείς μου έλεγαν... ΄΄θα πεινάσει αυτός, είδες κανένα να βγάλει λεφτά με τα ποιήματα?΄΄. Γι’ αυτό έγινα Μηχανικός και το μεγάλο μου μαράζι είναι ότι πολλοί με ξέρουν σαν ....

ποιητή και όχι σαν μηχανικό...! Κι ας έχω φάει την άμμο της ερήμου της Λιβύης με το κουτάλι, ας έκανα άπειρες τούμπες στα χιόνια και στους πάγους της Πολωνίας κι ας  έζησα όλη την ένταση στην  προολυμπιακή περίοδο στην Αθήνα για τα έργα των Ολυμπιακών αγώνων...!

Σήμερα αυτό που θέλω να πω είναι πως είμαστε όλοι... ανοργάνωτοι ! Έτσι βρήκαν την ευκαιρία οι ειδικοί και μας κανονίζουν ανάλογα. Αν διαβάσετε το βιβλίο, μήπως στο τέλος ΄΄βγούμε όλοι πάνω σ΄ένα μιναρέ, να φωνάξουμε παρέα... ρέεε, οργανωθείτε ρέεε...!΄΄

Ηρόδοτος Χρυσάνθου