Οι μύθοι της εξωτερικής μας πολιτικής

Γράφει ο Λεωνίδας Μαχαίρας

Έχουν δυστυχώς καλλιεργηθεί με τα χρόνια από τους γνωστούς - άγνωστους  ημιμαθείς όμορφους των ΜΜΕ, συγκεκριμένοι  μύθοι πάνω στις σχέσεις μας με τη Τουρκία οι οποίοι δεν λένε να σβήσουν παρ’όλες τις προσπάθειες σοφών και λογικών διεθνολόγων που φανερώνουν το αυτονόητο δηλαδή ότι είναι απλώς μύθοι.

Ας   δούμε  λοιπόν κάποιους από αυτούς του μύθους για τα ελληνοτουρκικά με πολύ απλά λόγια και ας βγάλουμε και εμείς τα συμπεράσματά μας.

1.  Η Τουρκία πιέζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να αλλάξει την εσωτερική της δομή και να μεταμορφωθεί σε ένα  δυτικό κράτος.

Μύθος. Μέχρι σήμερα καμία χώρα δεν αναμόρφωσε το εσωτερικό της εκτός βέβαια αν  κάποια πλειοψηφία στον πληθυσμό της ή κάποιοι από τους  ηγέτες της δεν επεδίωξαν την εσωτερική αλλαγή για τα συμφέροντά της. Από την άλλη μεριά καμία αλλαγή δεν προκλήθηκε χωρίς να υπάρχει μια εξωτερική δύναμη η οποία με την προβολή πολιτικής, οικονομικής ή στρατιωτικής ισχύος να επέβαλλε τις αλλαγές επειδή κάτι τέτοιο εξυπηρετούσε το συμφέρον της.

2 Η στρατηγική ευρωπαϊκοποίησης της Τουρκίας είναι μια χαμηλού ρίσκου στρατηγική για την Ελλάδα.

Μύθος. Η  ελληνική εξωτερική πολιτική από τη μία επιδιώκει την ευρωπαϊκοποίηση των ελληνοτουρκικών ώστε να σηκωθούν κάποια βάρη από τους εταίρους με την ελπίδα ότι η Τουρκία θέλει και πρόκειται να συμμορφωθεί. Από την άλλη πρέπει να αντιμετωπίζει αφενός την αδιαλαξία της Τουρκίας για σοβαρές αλλαγές σε εσωτερικό και εξωτερικό πεδίο, και προβαίνει σε συνεχείς υποχωρήσεις για να κρατάει ανοικτή την πόρτα στην Τουρκία, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ευρωπαίους που βιάζονται να την κλείσουν. Άρα μόνο χαμηλού ρίσκου δεν είναι.

3.  Η υποχωρητική στάση της Ελλάδας δικαιολογείται στα πλαίσια της ευρύτερης στρατηγικής της, πληρώνουμε τώρα για να πληρωθούμε αργότερα.

Μύθος. Ο κατευνασμός, ήπιος ή οξύς, πάντα ενισχύει τον κατευναζόμενο γιατί,αφενός, μειώνει τα κόστη των δράσεών του και, αφετέρου, του δημιουργεί τηνεντύπωση ότι οι δράσεις του αποδίδουν αποτελέσματα.  

4 Η Ελλάδα δεν δύναται να αντιδρά δυναμικά γιατί θα προκαλέσει πόλεμο.

Δεν υπάρχει περισσότερο παραπλανητικός μύθος από την άποψη ότι οι σχέσεις μεταξύ των κρατών περιγράφονται με το δίπολο ειρήνη-πόλεμος. Υπό αυτές τις συνθήκες η διπλωματία δεν θα είχε κανένα μέλλον ως διεθνής θεσμός.   

5 Το έδαφος [εκτάσεις, νήσοι, βραχονησίδες] έχει συγκεκριμένη χρησιμότητα και με βάση τον υπολογισμό της κρίνεται το αν κάποιο κράτος πρέπει να πάει σε πόλεμο για να το υπερασπίσει.

Μύθος.  Πολύ απλά, έχουμε εξασφαλίσει την ειρήνη όταν το ένα κράτος σέβεται τα δικαιώματα του άλλου μέχρι κεραίας. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή του διεθνούς συστήματος και την υπαγορεύει η πραγματικότητα, η λογική και το δίκαιο.

6.  Ένα κράτος βρίσκεται πάντα στο δίλημμα μεταξύ διπλωματίας και ένοπλης απειλής . Η κάθε μία αποκλείει την άλλη στις επιλογές  της  εξωτερικής πολιτικής.

Μύθος. Δεν υπάρχει στρατηγική ανάλυση οποιουδήποτε κράτους, οπουδήποτε στον κόσμο, που σε ζητήματα κυριαρχίας να μην συνδυάζει το καρότο [διπλωματία] με το μαστίγιο [ένοπλη ισχύς]. Δεν πρόκειται για φιλοπόλεμη στάση, πρόκειται για τη διεθνή πραγματικότητα  . Για να υπάρχει διπλωματία θα πρέπει να υπάρχει ένα υπόστρωμα ισχύος, αλλιώς η διπλωματία θα ήταν μια άσκοπη συζήτηση και συναλλαγή για το τίποτα.

7. Η ετοιμότητα ενός κράτους να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για την

υπεράσπιση της κυριαρχίας του είναι ενδεικτικό εθνικιστικής πολιτικής.

Μύθος κατά το ήμισυ τουλάχιστον. Ασφαλώς και ο εθνικισμός μεταξύ άλλων

αποτελεί συνεκτικό ιστό και κινητήρια δύναμη του κράτους στην άμυνά του.

 Παρά τις ατέλειές του το κράτος [αποτέλεσμα μεταξύ άλλων του εθνικισμού], είναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, η περισσότερο πρόσφορη [και από πολλές απόψεις η μοναδική διαθέσιμη] επιλογή διακυβέρνησης και η προάσπισή του σημαίνει παράλληλα  προάσπιση των εσωτερικών κανόνων που οι πολίτες του αποφάσισαν να υιοθετήσουν, στην περίπτωση της Ελλάδας των δημοκρατικών κανόνων διακυβέρνησης.

8.  Οι δημοκρατίες δεν κάνουν πόλεμο. Η Ελλάδα ως δημοκρατική χώρα δεν πρέπει να απειλεί ποτέ με τα όπλα. Δεν το επιτρέπει ο δημοκρατικός της πολιτισμός.

Μύθος. Στο ζήτημα της κυριαρχίας όλα τα κράτη είναι ίσα. Ανεξάρτητα με τα

εσωτερικά τους πολιτικά συστήματα έχουν όλα τα ίδια δικαιώματα στην ένοπλη άμυνα.  Όσα δικαιώματα σε αυτοπροστασία έχει η Ελλάδα, άλλα τόσα έχει η Τουρκία, το Μονακό, το Λουξεμβούργο, το Ιράν και το Ιράκ.  

9.  Η Ελλάδα είναι ανίσχυρη μπροστά στην Τουρκία, οι ηγέτες της οφείλουν να είναι κυνικοί και να αποδεχτούν την αδυναμία της. "Οι ισχυροί κάνουν αυτό που τους επιτρέπει η ισχύς τους, οι αδύναμοι υπομένουν αυτά που τους επιβάλλει η αδυναμία τους".

Μύθος.Τραγικό λάθος και εντελώς αποσπασματική ανάγνωση του Θουκυδίδη.Η εκ των προτέρων παραίτηση από τα κυριαρχικά δικαιώματα αποτελεί παράλογη επιλογή στο βαθμό που στερεί τους πολίτες από τους κύριους λόγους για τους οποίους υπάρχουν  σε μία χώρα.  Εξάλλου είμαι αρκετά ισχυρός για να κάνω τι; Να εκφοβίσω; Να κατακτήσω; Να

αμυνθώ; Η ισχύς είναι απόλυτα σχετιζόμενη με το στόχο που εξυπηρετεί, με το πεδίο στο οποίο εφαρμόζεται και με τον τρόπο που χρησιμοποιείται από τους κατόχους της. Ας δουμε ΗΠΑ-Βιετνάμ.

10 Ο στόχος του Ελληνικού κράτους είναι να αποφεύγει τον πόλεμο με κάθε κόστος.

Μύθος. Ο στόχος του δημοκρατικού κι ευνομούμενου κράτους είναι μέσω της ισχύος του να εξασφαλίζει την πολιτική και χωρική κυριαρχία στα πλαίσια της οποίας η δημοκρατία θα λειτουργεί απρόσκοπτα. Όταν το κράτος συμπεριφέρεται με αυτό το γνώμονα τότε λειτουργεί ορθολογικά και τροφοδοτεί την ειρήνη με τους γείτονές του καθιστώντας κάθε πόλεμο άσκοπο.

Οι παραπάνω μύθοι είναι οι συνηθισμένοι διάλογοι στα χαζοκάναλα και επηρεάζουν ανθρώπους με σκοπό να  ρίχνουν το ηθικό του Έλληνα. Το μυαλό μας δουλεύει και είμαστε μία από τις εξυπνότερες φυλές στο κόσμο. Χρησιμοποιήστε το. Μη πιστεύετε αυτά που σας σερβίρουν.

Σκεφθείτε Ελληνικά.