Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ φιλελεύθερο κεντροαριστερό κόμμα;

Ο φιλελευθερισμός θεωρείται πλέον η κυρίαρχη θεωρία υπεράσπισης των ελευθεριών αλλά και μια θεωρία καταδίκης των κοινωνικών ανισοτήτων και υπεράσπισης της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα, η ενιαία νεοφιλελεύθερη σκέψη είναι η κυρίαρχη ιδεολογία των καιρών μας. Φιλελεύθερα κόμματα, δεξαμενές σκέψης, είναι αρκετά διαδεδομένες σε πολλά κράτη, παρόλο που σχηματίζονται για διαφορετικό σκοπό, ανάλογα με τον ιδεολογικό προσανατολισμό τους. Τα φιλελεύθερα κόμματα μπορεί να είναι από κεντροαριστερά έως κεντροδεξιά, ανάλογα με την περιοχή. Πουθενά όμως η αριστερά δεν έχει παρουσιαστεί ως φιλελεύθερο κόμμα.

Στην Ελλάδα όπου ως συνήθως η λογική σφάλει, ένα αριστερό κόμμα κυβερνά τη χώρα εφαρμόζοντας μνημόνια με αυστηρά φιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Μήπως όμως τα φαινόμενα απατούν; Είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να μεταμορφώθηκε φιλελεύθερο κόμμα ;

Αυτή την εικόνα του κεντροαριστερού φιλελεύθερου κόμματος προώθησε η εύκολη φαντασία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με την βοήθεια της επικοινωνιακής ομάδος του ΣΥΡΙΖΑ για τις ανάγκες σύλησης των Κεντρώων κομμάτων εφαρμόζοντας μία διαδικασία αναστοχασμού για τα πολιτικά επίδικα και το χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας και, κυρίως, στηρίζόμενη στο ισχυρό «αντιδεξιό σύνδρομο» του λαού της Kεντροαριστεράς. Είναι ένας άλλος δούρειος ίππος αριστερής επινόησης . Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κεντροαριστερό κόμμα αλλά ούτε και φιλελεύθερο. Είναι αριστερό κόμμα.

Ο  Σλάβοϊ Ζίζεκ (Slavoj Žižek) με το έργο του  «Υπερασπίζοντας τους χαμένους αγώνες», εξηγεί  πως η σύγχρονη αριστερά μπορεί να λειτουργεί σε ένα πλήρες φιλελεύθερο σύστημα, όπως αυτό που ζούμε στην Ευρώπη σήμερα. Προχωρώντας στην ανάγνωση του βιβλίου ο αναγνώστης διαπιστώνει - κάνοντας τις αναγκαίες συγκρίσεις με την Ελληνική πραγματικότητα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί πιστά τις θεωρητικές γραμμές της σύγχρονης αριστεράς που οραματίζεται ο Σλοβένος φιλόσοφος, αντιδρώντας με ένα ευρύ φάσμα τρόπων (οι οποίοι μερικώς αλληλεπικαλύπτονται) στην πλήρη ηγεμονία του «ευρωπαϊκού καπιταλισμού» και στο πολιτικό του παραπλήρωμα την φιλελεύθερη δημοκρατία.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε ότι αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές  του Σλάβοϊ Ζίζεκ που θα πρέπει να εφαρμόζει η σύγχρονη αριστερά, αποτελούν το ευαγγέλιο της Τρόικας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή του Τσίπρα , Παππά και Φλαμπουράρη. Τι όμως καλείται αυτή η σύγχρονη αριστερά  να κάνει;

Αποδοχή πλήρως του πλαισίου του φιλελευθερισμού  με συνέχιση του αγώνα για χειραφέτηση μέσα στα πλαίσια των κανόνων του (σοσιαλδημοκρατία του "Τρίτου Δρόμου). Αυτό επιδιώκει στην δημόσια εικόνα του ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη.

Αποδοχή του πλαισίου αυτού ως ενός πράγματος που θα παραμείνει, αλλά στο οποίο πρέπει παρ' όλα αυτά να αντισταθεί, αποσυρόμενο από το φάσμα του και λειτουργώντας από τα "διάκενά" του, στις νησίδες του. Αυτό είναι το Παράλληλο πρόγραμμα που ευαγγελίζεται ότι θα δώσει ανακούφιση στον ανήμπορο Έλληνα.

Πίστη ότι μπορεί κανείς να υποσκάψει τον παγκόσμιο καπιταλισμό και να διατηρήσει την κρατική εξουσία, όχι όμως μέσω της ευθείας επίθεσης εναντίον του, αλλά μέσα από τον επαναπροσανατολισμό του πεδίου του αγώνα στις καθημερινές πρακτικές, όπου μπορεί κάποιος να "χτίσει ένα νέο κόσμο". Μ' αυτόν τον τρόπο, τα θεμέλια της εξουσίας του κεφαλαίου και του κράτους θα υποσκαφθούν βαθμιαία και σε κάποιο σημείο, το κράτος θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.

Μέσα απ' αυτή την αναγκαστικά σχηματική προσέγγιση του προβλήματος, μπαίνει το ερώτημα  αν είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αδιαφορήσει για την προοπτική και τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, για τις πολιτικές επιλογές που είναι αναγκαίες ώστε να επιλυθούν αυτά μέσα στο πλαίσιο βέβαια των διαδικασιών ενοποίησης της Ευρώπης; Πώς θα προχωρήσουμε στο αύριο;

Η απάντηση είναι ναι! Μπορεί να αδιαφορήσει! Ας βαθύνει η κρίση. «Όσο χειρότερα τόσο καλύτερα»! Ρόλος της αριστεράς, κατά τις απόψεις αυτές, δεν είναι να δείξει τη διέξοδο από την κρίση, γιατί αυτό θα ήταν σαν να βοηθούσε τον καπιταλισμό να ξεπεράσει τα προβλήματά του. Η ευθύνη της είναι να δείξει πως η κρίση είναι καρπός των καπιταλιστικών σχέσεων και να καλέσει τους Έλληνες να τις ανατρέψουν και να εγκαθιδρύσουν τη Νέα Ελλάδα «εδώ και τώρα»!

Αυτή η άποψη ενισχύεται από την ανοχή που υπάρχει στις καταλήψεις, επιθέσεις σε ναούς, με την εφαρμογή μιας "μεταμοντέρνας" μετακύλισης της έμφασης από τον αντικαπιταλιστικό αγώνα στις πολλαπλές μορφές της πολιτικο-ιδεολογικής μάχης για ηγεμονία  και διατήρησή της.

Το κόμμα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν στα παραπάνω;

Φυσικά και υπάρχει σύμπτωση απόψεων αλλά το κόμμα αντιδρά με τη μορφή φαβιανού σοσιαλισμού. Δηλαδή όπως διακήρυττε ο Φάβιος. Περισσότερο αγώνα και λιγότερο θεωρία. Μην ξεχνάτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδικάζει τις ρίψεις γιαουρτιών, συνδικαλιστικές πρακτικές θεμιτές ή αθέμιτες, κουκουλοφόρους «αναρχομπάχαλους» και εραστές του ένοπλου αντάρτικου πόλεων. Όλα ένας χυλός, χωρίς καν διαβάθμιση από τις πρακτικές αμφίβολης αισθητικής και πολιτικής ορθότητας ως τις πράξεις δολοφονικής βίας.  Όλα μαζί όμως δεν μπορούν να κάνουν νέο κοκτέιλ δημοκρατίας με μπαρίστα τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι αυτή η λαϊκή αντίδραση του Άρη Βελουχιώτη, που αναφέρονται με περηφάνεια. Είναι καθαρή αναρχία.

Καταγράφοντας  λοιπόν την καθημερινή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και συγκρίνοντάς την  με τη θεωρία, διαπιστώνεται η  πλήρης ταύτιση με τις κατευθυντήριες αρχές του Σλάβοϊ Ζίζεκ . Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις . Το σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ ενεργούν βάσει σχεδίου, μέσω κλειστών google groups, κλειστών ομάδων facebook και emails. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Τσίπρας προσεγγίζει τον  Έλληνα με τη καρδιά. Μιλάει στη ψυχή του κουρασμένου και αγανακτισμένου Έλληνα. Τον εκμεταλλεύεται για να διαλύσει το προφίλ της σημερινής Ελλάδος που τόσο απεχθάνεται. Την Ελλάδα που εμείς γνωρίζουμε.

 Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις απλά τον παρακολουθούν,  εφαρμόζοντας τη πρακτική του ώριμου φρούτου το οποίο θα πέσει όταν ωριμάσει, και προσπαθούν να κάνουν πολιτικό αγώνα φθοράς, επιχειρηματολογώντας με λογικά επιχειρήματα. Είναι λάθος η τακτική αυτή. Ο Έλληνας είναι συναισθηματικό όν, και η Αριστερά το ξέρει. Ας  δούμε το προσφυγικό πρόβλημα. Ο κ. Τσίπρας ενεργοποίησε τα συμπλέγματα της ξεριζωμένης μειονότητας των Ελλήνων Μικρασιατών προσφύγων για να δημιουργήσει ενοχές στη μερίδα αυτών των Ελλήνων και επέτυχε των αποδοχή των προσφύγων με χαλαρές αντιδράσεις.

Είδαμε το χειρισμό της κυβέρνησης για να κατεβάσει το κατώτατο όριο του δικαιώματος του εκλέγειν στα 17 έτη (από 18 που είναι σήμερα). Πρόκειται φυσικά για μια πρόταση απολύτως σύμφωνη με την «αριστερο-εθνικιστική» ιδεολογία της, αλλά και με τους ειδικότερους εκλογικούς και μικροκομματικούς σχεδιασμούς της. Μιλάει στη καρδιά των πιτσιρικάδων που αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας θυμηθούμε τότε που η κομματική τους φυλλάδα κυκλοφορούσε το 2008 με χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο με την καμένη Αθήνα και “αντικάλαντα”. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχει αλλάξει.

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν  καθημερινά, με μια σειρά τρόπων απόκρυψης- αποκάλυψης κάποιας  ριζοσπαστικής αριστερής θέσης . Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις θεωρούν  ότι το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ  προσπαθεί  να αποκρύψει την ύπαρξη ενός αριστερού προγράμματος γιατί απλά δεν υπάρχει. Αυτό είναι και το σφάλμα που θα δυσκολέψει στις επόμενες εκλογές την ΝΔ, αν δεν αλλάξει τακτική..

Πρέπει να αναζητήσουμε νέες ισορροπίες μεταξύ κράτους και κοινωνίας. Πρέπει να προσπαθήσουμε για την άνοδο της κοινωνικής συνείδησης και την καταπολέμηση του αντικοινωνικού εγωκεντρισμού Η κοινωνία με τους θεσμούς της να απορροφά διαρκώς περισσότερες αρμοδιότητες που σήμερα ανήκουν στο κράτος επιτρέποντας στην ελεύθερη λειτουργία του ατόμου και της αγοράς. Ας σκεφτούμε πως η εξουσία θα αποκεντρώνεται, και θα έρχεται όλο και πιο κοντά στους πολίτες σε δομημένη όμως και θεσμική μορφή.

 Η Αντίδραση πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Μία αναγέννηση της Ελλάδος που στηρίζεται στις παραδόσεις μας και τον Ελληνικό πολιτισμό που κληρονομήσαμε από την αρχαιότητα ,το Βυζάντιο και τους αγώνες του έθνους μας. Πρέπει να διατηρήσουμε ότι καλύτερο από τις παλιές με ότι πιο δημιουργικό από τις νέες αξίες της εποχής μας.

Το πολιτικό διακύβευμα της «συγκυρίας» είναι διαφορετικό: η παραμονή της Ελλάδας στην Α΄ Κατηγορία, έστω και στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, δηλαδή η επιβίωσή της ως ευρωπαϊκής χώρας - και, αντιστρόφως, η αποφυγή του υποβιβασμού της στην κατηγορία της Μέσης Ανατολής ή των Βαλκανίων. Η Ελλάδα πρέπει να συμμετάσχει στο μπλοκ των δυνάμεων που θέλουν να δώσουν στη μορφή και στο περιεχόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης την ταυτότητα μιας ισόρροπης ανάπτυξης

Μόλλη Μαχαίρα

Ιατρός