Η ηθική της πορνογραφίας

Η νέα τάση προστάζει τα ζευγάρια να περνούν ατελείωτες ώρες αποχαύνωσης μπροστά από μία οθόνη, που πίσω από αυτή, θα παίζει μία ταινία πορνό. Ή και δύο, ή και τρεις. Βλέποντας λοιπόν «εκπαιδευτική» τηλεόραση, εσύ αναρωτιέσαι από μέσα σου τι ωραία που θα ήταν να σου τα έκανε όλα αυτά η σύντροφός σου, όταν εκείνη την ίδια στιγμή -ενδόμυχα- θα ήθελε να βγάλει τη «στολή» της παρθένας και να γίνει η πορνοστάρ σου για μία -ή και περισσότερες- βραδιές.

Στη δεκαετία του 1970 το πορνό ήταν ένα κακό υποκατάστατο των πραγματικών γυναικών. Σήμερα το τέλειο πορνό είναι εκείνο που αντι προσωπεύει το «πραγματικό» σεξ για τα νέα παιδιά και οι αληθινές γυμνές γυναίκες αποτελούν απλά ένα κακό πορνό.

Στα αυτιά των περισσοτέρων οι λέξεις «πορνογραφία» ή «πορνογράφημα» ακούγονται ως βρισιές. Η Εκκλησία, η Εκπαίδευση, το Κράτος  τις θεωρούν για κάτι «μιαρό» και «διαβολικό», συνώνυμο με την «έκλυση των ηθών» και συνδεδεμένο επερχόμενη «τιμωρία των αμαρτωλών». Τα «Ιερά Βιβλία» των θρησκειών είναι γεμάτα  από  κατάρες και φριχτές απειλές προς κάθε εκδήλωση ελεύθερου ερωτισμού. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα της Παλαιάς Διαθήκης αφανίζονται από τον «Θεό», στην χριστιανική Αποκάλυψη μια τρομακτική λίμνη της φωτιάς περιμένει «τους πόρνους και τους μοιχούς» - για να μην μιλήσουμε για το Κοράνι και το Ισλάμ, που θεωρεί αμαρτία ακόμη και την δημόσια θέα του γυναικείου προσώπου.

Στον καιρό της εικόνας η λεγόμενη «πορνογραφία» πήρε μια πιο συγκεκριμένη μορφή: η αναπαράσταση της σεξουαλικής πράξης έφερε στο προσκήνιο μια τεράστια βιομηχανία με εξίσου τεράστιο κοινό. Στους επικριτές της «πορνογραφίας», προστέθηκαν και όσοι λέγουν πως η κινηματογραφημένη σεξουαλική πράξη είναι μια εμπορική δικαιοπραξία με σκοπό το κέρδος και όχι την ηδονή ή και όσοι υποστηρίζουν πως η ευρεία χρήση της πιθανότατα να εθίσει τους ανθρώπους σε ψηφιακές ερωτικές εμπειρίες. Από την άλλη μεριά κάποιοι πιστεύουν  πως η εξοικείωση με την σεξουαλική πράξη τους φέρνει κοντύτερα στην πραγματοποίησή της. Και πως είναι καλύτερο να βλέπουν οι άνθρωποι πορνοταινίες και να ερεθίζονται, παρά φοβούνται «λίμνες της φωτιάς» που καίνε του «αμαρτωλούς» στην φριχτή «Κόλαση».

            Να το πω όμως καθαρά: είμαι κατά της πορνογραφίας  διότι δεν τηρείται το αυτονόητο δικαίωμα της ελεύθερης συναίνεσης των όσων συμμετέχουν σε αυτή. Δεν συμφωνώ με το Ρουσντί ότι  «Ο βαθμός ελευθερίας και πολιτισμού μιας κοινωνίας κρίνεται από τη θέλησή της να αποδεχτεί την πορνογραφία». Πιστεύω ότι όσο περισσότερο λατρεύεται το σώμα, οι εκστάσεις του και οι εκκρίσεις του, τόσο μειώνεται η πνευματικότητα του ανθρώπου ενώ η προσωπικότητά του  και ο ερεθισμός του σώματος εξυψώνεται ως μέγιστο συναίσθημα έναντι της πραγματικής πνευματικής ευχαρίστησης που προσφέρει η πνευματική επικοινωνία . Υπάρχει ηθικό θέμα.  Και αυτό δεν είναι λίγο – είναι πάρα πολύ.