Ένα ταξίδι στη Μαλαισία

Θεόδωρος   Ι . Μπαβέας

Με αφορμή  το  πρόσφατο  ταξίδι  μου στη  ΜΑΛΑΙΣΙΑ  θα  ήθελα    να  αναφερθώ  σε μερικά  πολύ   απλά   ουσιαστικά  θέματα  της  κοινωνικής  μας   συμπεριφοράς  ,τα οποία μου  προκάλεσαν  το  ενδιαφέρον  μου , που με  προβλημάτισαν, και με έκαναν να τα συγκρίνω     με  την  δική μας κοινωνική  ευρωπαϊκή  συμπεριφορά . Ασφαλώς  δεν  θεωρώ πρότυπο  τις  κοινωνικές  δραστηριότητες και συμπεριφορές  της  Μαλαισίας, αλλά ορισμένοι κανόνες  τηρούνται  με σεβασμό

 Στη  ΜΑΛΑΙΣΙΑ όπου  υπάρχει  πανσπερμία φυλών χρωμάτων  και  θρησκειών, εκεί που  προσπαθούν  διάφορες  κουλτούρες να συμβιώσουν ,βλέπεις  τη  συγκρότηση του κράτους και την  προσπάθεια  που  γίνεται για  αναβάθμιση ,και  βελτίωση  του βιοτικού και  κοινωνικού  επιπέδου ,Σχημάτισα  λοιπόν  τη  εντύπωση  ότι  οι  πολίτες  σέβονται ,θεσμούς αρχές

και  κανόνες της  καθημερινής  κοινωνικής  ζωής  ,που νομίζω  ότι  και  αυτή  η κοινωνία έχει τα δικά  της  σύγχρονα  προβλήματα.

Είναι λαός που  οι  περισσότεροι  νομίζουμε  ότι  βρίσκετε   σε  εξελίξη  ή  ότι  είναι  χαμηλού κοινωνικού  βιοτικού   επιπέδου  .Ασφαλώς δεν  με  ενδιαφέρει  η  αναπτυξιακή   τους  πορεία, διότι  δεν  έχω τις  κατάλληλες  γνώσεις , όμως  σαν  γιατρός  που   πιστεύει  στη πρόληψη μπορώ  να  σχολιάσω  ορισμένες  δραστηριότητες  που  έχουν  σχέση με  το  κοινωνικό σύνολο ,αποδεικνύοντας έτσι μια  έστω  και  θεωρητικά   πειθαρχημένη  κοινωνία

  .  α)  Κυκλοφοριακή παιδεία  και συμπεριφορά  των  οδηγών ,των  αυτοκινήτων και των δικύκλων ,και ο  σεβασμός στην  οδική  σήμανση., και στο  όριο ταχύτητας

        β) προσπάθεια  εφαρμογής και τήρηση  των  στοιχειωδών κανόνων  της Δημόσιας  Υγείας

        γ) Εμφανής η εργασιακή  ιατρική και επαγγελματική υγιεινή στο χώρο της εργασίας.

       δ)Δεν πετάνε  χαρτιά ,μπουκάλια σακούλες κουτάκια  ,στους  δρόμους  στις πλατείες  τα πάρκα  και  τις  παραλίες ,Λόγω της   ευαισθησίας μου  <πιθανώς  παράλογη      άρχισα να σκέπτομαι αν υπάρχουν συγκριτικά σημεία με τη δική  μας  κοινωνία με τη  δική μας  συμπεριφορά,.

        Αναγνωρίζεις  τη  προσπάθεια και το σεβασμό για καλύτερη  ποιοτική  ζωή

Στη  πρωτεύουσα ΚΟΥΑΛΑ  ΛΟΥΜΠΟΥΡ οι παράγκες γίνονται πολυώροφοι οικισμοί ,ενώ το οδικό δίκτυο  είναι  τέλειο, .Μέσα στη  πόλη βλέπεις το παραδοσιακό ασιατικό στυλ, ανακατεμένο   με το  ευρωπαϊκό ,η κεντρική  αγορά απαράδεκτη  και  οι  μικροπωλητές πολλοί , εικόνα  εκτός περιγραφής  ,από απόψεως υγιεινής ,όμως  προσπαθούν…...

Εκεί  λοιπόν  στους  δρόμους της ΜΑΛΑΙΣΙΑΣ  κανένας  οδηγός  και συνοδηγός  ΔΙΚΥΚΛΟΥ δεν κυκλοφορεί  χωρίς προστατευτικό  ΚΡΑΝΟΣ  ,ενώ όλοι  οι οδηγοί και επιβάτες  των αυτοκινήτων  φορούσαν  ζώνες .Αυτό  μου έδινε  την εντύπωση ότι οι πολίτες (λευκοί ,μαύροι ,κίτρινοι )  έχουν κυκλοφοριακή παιδεία ή ότι σέβονται και πειθαρχούν στους διεθνείς κυκλοφοριακούς κανονισμούς .

Η τήρηση στοιχειωδών κανόνων οδικής κυκλοφορίας από τους οδηγούς στους  ελληνικούς

δρόμους πολλές φορές είναι  ανύπαρκτη  με  αποτέλεσμα να θρηνούμε  εκατοντάδες θύματα ,σε κάθε  έξοδο από τις  πόλεις .H  αυτοπειθαρχία και ο αυτοσεβασμός, του  εαυτού μας έχει αντικατασταθεί  και  έχει γίνει  κανόνας  ώστε να ζούμε  με  κίνδυνο, με τον  ίλιγγο και σε τεχνικούς ψεύτικους   παραδείσους .Το κοινωνικό σύνολο κινείται  με  ταχύτητες  προόδου και εξέλιξης που χωρίς  παιδεία και  ενημέρωση δεν μπορούμε  να  προφθάσουμε..

Το  άγχος από τη  μικρή  ηλικία  εμπεδώνεται, μέσα στις  τρυφερές  ψυχές της νεολαίας μας ,έτσι  οι  εύκολες  λύσεις αποτελούν ,το κυνήγι  της επιτυχίας , χωρίς όνειρα ,χωρίς ιδανικά

Μία  κοινωνία  σε  παγκόσμιο επίπεδο  τραγική ,ένα κοινωνικό περιβάλλον  που συμβαδίζει παράλληλα  με  την  εμφανή  πλέον  καταστροφή  του  φυσικού  περιβάλλοντος, μια περίοδος δύσκολη  ,που  μερικοί  προσπαθούν  να αντισταθούν  να αντέξουν,

 .Η  ασέβεια προς ορισμένους κανόνες ,η  επιπολαιότητα   ,η  προχειρότητα ,η  ευκολία, κυριαρχούν   σήμερα  στη ζωή μας .

Μεγάλος αριθμός  νέων  είναι  φοβερά  δεμένοι  με τον  ίλιγγο ,τη  ταχύτητα και το  ΡΙΣΚΟ  και μέσα  σε μικρούς δρόμους  κάνουν  τις  ποίο  απίθανες  επικίνδυνες  επιδείξεις ,τον  ποίο τρελό  συναγωνισμό  .  Δεν   μπορώ να  καταλάβω την  ψυχοσύνθεση  αυτών  των  νέων , και  εμείς  κάποτε  είμαστε   νέοι , όμως αν και οι  καιροί   έχουν  αλλάξει , δεν  μπορώ  να καταγράψω  τα συναισθήματα  τους. Κοιτάζοντας  το βλέμμα  τους  πάνω  στις  μηχανές  νοιώθεις  ένα  παράλογα  σκληρό  σπινθηροβόλο  βλέμμα  χαμένο  στο  άπειρο ,στη ηδονή  του  ιλίγγου   Ο ανόητος  συναγωνισμός  δεν μπορεί  να χαρακτηριστεί   άμιλλα ,λεβεντιά η δείγμα  ωριμότητας , είναι  σκέτη   αυτοκαταστροφή  ,είναι  αυτοκτονία, που τις περισσότερες  φορές  μετατρέπεται   σε  οδύνη  και   θρήνο  .

Χιλιάδες  μάνες  τραγικά  πληγωμένες ,πληρώνουν  φόρο τιμής στους σύγχρονους  θεούς της  κοινωνίας ,που λέγονται  ίλιγγος , ταχύτητα  , ναρκωτικά          

Με  ποιο  τρόπο  μπορείς  να  ερευνήσεις  τη σύγχρονη  ψυχοσύνθεση  ορισμένων νέων πως μπορείς να καταγράψεις , τον συναισθηματικό  τους  κόσμο  όταν  νομίζουν  ότι η   προσωπικότητα  τους ,πρέπει να  περάσει μέσα  από επικίνδυνα σταυροδρόμια  της αλλοπρόσαλλης  κοινωνίας  μας.

Η  διαφύλαξη  της Δημόσιας Υγείας  , των πολιτών  με  αυστηρούς  νόμους ,δεν  είναι παραβίαση   των  ανθρωπίνων  δικαιωμάτων,  ούτε   είναι  αντιδημοκρατική  ενέργεια.

Η   αυστηρότητα   χρειάζεται  ,όταν  ακόμα  η πολιτεία  δεν  μπορεί  να  φτιάξει  ολοκληρωμένους  πολίτες  με  παιδεία   και  γνώσεις , ώστε  ολοκληρώνοντας  την  προσωπικότητα  τους να  σέβονται   και  να  πειθαρχούν  ,απολαμβάνοντας  τα  αγαθά  μιας  σύγχρονης δημοκρατικής  κοινωνίας 

Εκεί  λοιπόν  στη  Μαλαισία  ,που πριν  λίγα χρόνια   ήταν   υπό   κατοχή  , βλέπεις  πολίτες που  δεν παρκάρουν   εκεί    που  υπάρχουν  απαγορευτικέ ς   πινακίδες ,δεν  περνούν  από δρόμους  που   απαγορεύεται  η  κυκλοφορία  σέβονται , το όριο  ταχύτητας , δεν  προκαλούν  περισσότερη   ηχορύπανση   και  φοράνε   ζώνες   και  κράνη .

Παρά   τη  βρωμιά   που  υπάρχει  στη  αγορά  τους ,  το  ψωμί  , τα εδέσματα ,δεν  σερβίρονται   χωρίς   γάντια ,  και  οι  χειριστές  των  τροφίμων  δεν  πιάνουν  χρήματα όταν  παρασκευάζουν  φαγητά (π.χ . σουβλάκια ) γιατί πέρασε πολύς καιρός να το εφαρμόσουμε εμείς. .Στο  ξενοδοχείο  που εμένα μας είπαν ,ότι η κουζίνα θα  ήταν κλειστή ,για τον τακτικό  κάθε  τρεις μήνες υγειονομικό έλεγχο, από  την  υγειονομική  υπηρεσία της χώρας .Αναφέρομαι σε απλά θέματα τα οποία  οι  περισσότεροι  τα θεωρούμε  χωρίς σημασία ,Δε  πειθαρχούμε  Δε τα  σεβόμαστε,  και  αυτό το θεωρούμε  δημοκρατική  κατάκτηση  και κακώς  εννοούμενη  ελευθερία.

Τριγυρίζοντας  τους  δρόμους της ΚΟΥΑΛΑ   ΛΟΥΜΠΟΥΡ , με εντυπωσίασε ο  μεγάλος  οικοδομικός  οργασμός  και τα   πολυώροφα κτίρια , εκατοντάδες  εργάτες ,κανένας εργάτης  δεν  υπήρχε  χωρίς  καπέλο , και κατάλληλη  ενδυμασία 

 .Εδώ  στο εργοτάξιο  του  νοσοκομείου θυμάμαι και  γενικά στα εργοτάξια ,στην χώρα μας  βλέπεις εργάτες  όχι μόνο χωρίς καπέλο  η  προστατευτικό  κράνος  αλλά και  χωρίς  πουκάμισο , μέσα  στο  καυτερό  ήλιο . Γνωρίζουν να  αυτοπροστατεύονται ? γνωρίζουν τις  συνέπειες ?  η  αδιαφορούν ? ,ποιος τους   ενημέρωσε για   τους κινδύνους ,  και   ποιος τους ενημέρωσε   για  την στοιχειώδη  επαγγελματική υγιεινή τους ,ποιος τους ελέγχει  ?

    Δεν  υπάρχει  μικρό  ή  μεγάλο  εργοτάξιο  που μην  έχει  ΣΤΑΘΜΟ   Α.  ΒΟΗΘΕΙΩΝ  και ασφαλώς φαίνεται ότι  υπάρχει  και  λειτουργεί   η ιατρική  της  εργασίας κάτι  που  εμείς   ίσως  το  γνωρίζουμε  θεωρητικά και με δυσκολία προσπαθούμε να εφαρμόσουμε .

Δεν  συνάντησα  το τέλειο  γενικά  γιατί  δεν  υπάρχει , ούτε  η κοινωνική  ζωή της   ΜΑΛΑΙΣΙΑ  είναι  το πρότυπο, όμως οι  έννοιες  ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ  και  ΣΕΒΑΣΜΟΣ προς τους νόμους έχουν  περιεχόμενο  και  αποτελεσματικότητα  ,και βλέπεις  την  προσπάθεια  αυτών των ανθρώπων  για την  δημιουργία μιας σύγχρονης κατά  το  δυνατό   σωστής  κοινωνικής  ζωής. Με ατέλειες που δεν εμφανείς όπως οι δικός μας