Quo vadis popule?

Εδώ και καιρό έχουμε μπει στην προεκλογική περίοδο. Μια περίοδο κατά την οποία τα δεδομένα που υπήρχαν, περί κομμάτων και παρατάξεων, δεν υπάρχουν πλέον.

Το πρώτο που παρατηρούμε είναι ότι τα «μαντριά» των κομμάτων πέσανε και τα «πρόβατα» έχουν βγει στο λιβάδι και βοσκάνε. Τα δύο κόμματα εξουσίας δεν έχουν, πλέον, ούτε καν τον τίτλο του μεγάλου κόμματος.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, το τι λέγεται και το τι ακούγεται είναι το κάτι άλλο. Η μόνη σταθερά του πολιτικού συστήματος παραμένει το Κ.Κ.Ε., για το οποίο ο πολιτικός χρόνος έχει σταματήσει στο 1917, στο Στάλιν και στο Λένιν.


Από κει και πέρα, το απόλυτο χάος. Πολλές χιλιάδες συμπολιτών μας είναι έτοιμοι να ψηφίσουν από Χρυσή Αυγή έως ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η αστική τάξη βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση.

Ακούω πολλούς να αυτοαποκαλούνται «αγανακτισμένοι», άλλοι είναι θυμωμένοι και άλλοι «σωτήρες» της πατρίδας.

Για ήρεμα, ρε παιδιά. Για να σκεφτούμε λίγο λογικά.

Πράγματι, το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας απέτυχε παταγωδώς. Ό,τι φτιάξαμε, τα τελευταία 30 χρόνια, κατέρρευσε με θόρυβο 400 δισ.! Αλλά στο σύστημα ήμασταν και εμείς υπηρέτες, και βεβαίως οι πολιτικοί, άρχοντες.

Το σύστημα έπεσε έξω γιατί το ξεσκίσαμε. Γίναμε όλοι Δημόσιοι Υπάλληλοι και Συνταξιούχοι. Ακόμη και αυτοί που αποκαλούνται ελεύθεροι επαγγελματίες (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, φαρμακοποιοί), ουσιαστικά με λεφτά του Δημοσίου έκαναν τζίρο.

Και τώρα τρομάξαμε. Ξυπνήσαμε τρομαγμένοι που οι «κακοί» ξένοι μάς είπαν την αλήθεια. Φοβόμαστε γιατί το βυζί του κράτους-«αγελάδας» έπαψε να βγάζει γάλα. Φοβόμαστε τώρα που καταλάβαμε ότι το κράτος-«μαμά» δεν έχει πλέον να μας δώσει μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, διορισμούς. Και έτσι τρομαγμένοι και φοβισμένοι, τα βάλαμε με αυτούς που μας ξύπνησαν από τη μακαριότητά μας. Δυστυχώς, σύντροφοι, δεν είναι όνειρο. Είναι πραγματικότητα και το ξέρουμε όλοι.

Όσο και να αγανακτούμε και να φωνάζουμε, όσο και να βρίσκουμε δικαιολογίες, η πραγματικότητα είναι μία. Το ελληνικό κράτος πτώχευσε.

Ψηφίστε όποιον θέλετε. Κανένας δεν μπορεί να μας αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις, κανένας δεν μπορεί να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες. Το ταμείο είναι μείον.

Πολλοί λένε ότι θα τιμωρήσουν τους κλέφτες πολιτικούς και ιδίως τα δύο μεγάλα κόμματα. Σωστά, μπράβο, μαζί σας.

Αλλά εξηγήστε μου πώς θα γίνει αυτό ψηφίζοντας πρώην υπουργούς του συστήματος - Καμμένο, Κατσέλη κ.λπ.. Σε ποια κολυμβήθρα τού Σιλωάμ μπήκαν αυτοί και διαγράφηκαν οι αμαρτίες τους; Να μπω και εγώ τότε.

Άλλοι λένε ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή και άλλα ακραία κόμματα. Μπράβο. Κανονίστε μόνο να μην είστε πολλοί αυτοί που θα τους ψηφίσετε, γιατί τότε θα επαληθευτεί η ρήση τού Λένιν ότι «η αστική τάξη θα μας δώσει το σχοινί για να τους κρεμάσουμε».

Άλλοι σήκωσαν το λάβαρο της Εθνικής Επανάστασης και είναι έτοιμοι να πετάξουν το δαυλό στα μπαρούτια του Κουγκίου για τη σωτηρία, λέει, της Πατρίδος. Καλό Ζάλογγο, συνέλληνες.

Για να σοβαρευτούμε λίγο.

Όσοι θέλετε να κάνετε ευθανασία στην Ελλάδα, κάντε το, αλλά να το γνωρίζετε. Μην έρθετε μετά τις εκλογές και φωνάζετε. Δικαίωμά σας ακόμα και να αυτοκτονήσετε.

Εγώ θα πάρω άλλο δρόμο. Θα προσπαθήσω να σταθώ όρθιος, να σηκώσω τα μανίκια και να ξαναφτιάξω την Ελλάδα. Θα αρπάξω την ευκαιρία που μου δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και μέσα στη φτώχεια των επόμενων ετών, ζωντανός ων, θα προσπαθήσω να σώσω τον εαυτό μου και τα παιδιά μου.


Α. ΚΟΥΤΣΑΝΤΩΝΗΣ

* Ο Αλέξανδρος Κουτσαντώνης είναι πρόεδρος της ΝΟΔΕ Λέσβου της Νέας Δημοκρατίας.

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Κατσαντώνη
Οι όποιες απόψεις σεβαστές, αλλά με φθαρμένα υλικά δεν σώζεις την Ελλάδα, αλλά την οδηγείς στα ίδια βήματα που τόσα χρόνια σέρνεται. Νομίζεις ότι εκφράζεις πολιτικό λόγο αλλά δικολαβείς ενσυνείδητα και βέβαια κάνεις κακό στην παράταξη. Την θέση που έχεις θα έπρεπε να ξέρεις ότι η σιωπή είναι χρυσός και όχι η τοποθέτηση. Δεν μπορείς με τον τρόπο που τοποθέτησε να θέσεις διλήμματα διότι ο κόσμος αγαπά την πατρίδα του περισσότερο από τους παλαιούς πολιτικούς (οι παλαιοκομματικοί τελειώσανε). Σήκωσε τα μανίκια όχι για να υπηρετήσουμε το σύστημα αλλά για να το αλλάξουμε. Η ιστορία της χώρας μας έχει πολλούς που ξέρουν να πεθαίνουν αλλά και να μην φοβούνται φύγουν από το μαντρί όπως το αποκαλείς . Η ρήση του Αβέρωφ αν ζούσε σήμερα θα έλεγε «όλοι έξω από το μαντρί». Μην τους προσβάλεις και μην θέτεις διλήμματα. ΘΕΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ.

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.