Ο εκπαιδευμένος αγρότης παράγοντας της σύγχρονης γεωργίας

Η παραγωγικότητα στην οικονομία (τομέας της όποιας είναι και η γεωργία) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μορφωτικό επίπεδο των στελεχών της. Αυτός είναι και ο λόγος που η ευρωπαϊκή ένωση προωθεί την κατάρτιση  και εκπαίδευση των στελεχών της οικονομίας.

Σε ό,τι αφορά τη γεωργική παραγωγή του 50 η κατανάλωση έτρωγε ότι παρήγαγε ο αγρότης. Σταδιακά όμως φτάσαμε στη σημερινή πραγματικότητα , ο αγρότης να παράγει ότι ζητά η αγορά. Ο αγρότης από αρχικά εμπειροτεχνίτης έγινε σταδιακά ειδικός και επαγγελματίας. Βελτιώνοντας το μορφωτικό του επίπεδο, κατέστη ικανός να ενημερώνεται , να κρίνει να προσαρμόζεται, να προβλέπει, να ενεργεί.

Σήμερα δύο παράμετροι χαρακτηρίζουν έναν εκπαιδευμένο αγρότη.

Η κατάρτιση που αποβλέπει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων περί την άσκηση της γεωργίας.

Η εκπαίδευση που αποβλέπει στην παροχή γνώσεων.

Σταδιακά ,όλο και περισσότεροι αγρότες (ειδικότερα οι νέοι) είναι απόφοιτοι λυκείου ή Επαγγελματικού Λυκείου, ενώ ένα ποσοστό που διευρύνεται κατέχει πτυχίο Ανώτατης Εκπαίδευσης ή Πανεπιστημίου.

Η επένδυση στην εκπαίδευση των αγροτών προοιωνίζει ανοδική πορεία της Ελληνικής Γεωργίας και αυτό δεν αποτελεί μέλημα αποκλειστικά των αγροτών άλλα και ενθάρρυνση από πλευράς της Πολιτείας. Οι λόγοι πάρα πολλοί, θα ήταν περιττό να αναφέρουμε ότι βρισκόμαστε στην εποχή των μεγάλων μεγεθών, των πολυεθνικών αγορών, της αναζήτησης της ποιότητας, της τεχνολογίας, της προστασίας του οικοσυστήματος, άλλα κυρίως η αναβάθμιση της γεωργίας μας είναι σίγουρο ότι θα συνέβαλε στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης  της χώρας μας αφού αυτή η γεωργία συμβάλλει με 2 δισεκατομμύρια σχεδόν ευρώ ετησίως στο διαμορφούμενο οικονομικό έλλειμμα.

Όμως οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ κυρίως οι αγρότες βιώνουν την κρίση που συνεχώς επιδεινώνεται, ολομόναχοι χωρίς την απαραίτητη ενημέρωση, εκπαίδευση με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις υπερχρεωμένες, τις γεωργικές υπηρεσίες αναποτελεσματικές διότι ο κορμός του Γεωπονικού δυναμικού ασχολείται σε μεγάλο βαθμό, εδώ και πολλά χρόνια με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες διεκπεραίωσης των κοινοτικών ενισχύσεων.

Από το 1981 και μετά , η ενημέρωση – φυτοπροστασία, νέες τεχνικές , νέες καλλιέργειες , προώθηση προγραμμάτων ασκούνται από ιδιώτες γεωπόνους ελεύθερους επαγγελματίες ,οι οποίοι επιβιώνουν από την πώληση προϊόντων ζώντας και αυτοί την οικονομική δυσχέρεια των αγροτών από τις ανταγωνιστικές πιέσεις του ελεύθερου εμπορίου.

Η ανασυγκρότηση της υπαίθρου απαιτεί  την ενεργή συμμετοχή όλων των συμβαλλομένων μερών γενικά χαράζοντας πορεία ελπίδας, επιχειρηματικού  δυναμισμού κ καινοτομίας σταθερότητας σε συνδυασμό με πολιτικές ολοκληρωμένης αγροτικής ανάπτυξης