Κρίση και παιδεία

Θησαυροί ξεχασμένοι και πεταμένοι σαν ασήμαντα σκουπίδια σε ένα καροτσάκι super-market. Και όταν γράφω περί σκουπιδιών κυριολεκτώ, μιας και τα βιβλία που βλέπετε στη φωτογραφία, τα ανακάλυψα τυχαία όταν πήγα να πάρω καρότσι για να μπω στο κατάστημα. Μου πήρε κάμποσα δευτερόλεπτα ώσπου να αντιληφθώ τι κρατούσα στα χέρια μου. Χρόνο δεν είχα να θυμώσω με αυτόν ή αυτή που αποφάσισε να πετάξει κάτι τέτοιο, γιατί ταυτόχρονα μέσα μου τον/την ευχαριστούσα γιατί με αυτόν τον τρόπο τα βιβλία αυτά είχαν μόλις γίνει δικά μου.  Συνέχισα ξεφυλλίζοντας το ένα για λίγο στα όρθια, κυριολεκτικά μαγεμένη και έπειτα τα έβαλα προσεκτικά στην τσάντα μου για να το θαυμάσω αργότερα με την ησυχία μου στο σπίτι.

Τα βιβλία ήταν προσφορά μίας εφημερίδας που πουλούσε το διπλανό περίπτερο, και προφανώς κάποιοι που δεν τα ήθελαν τα πέταξαν στο καροτσάκι που βλέπετε. Αλήθεια δεν είναι  τραγικό αυτοί οι θησαυροί να  πετιούνται ενώ θα μπορούσαν να κοσμούν βιβλιοθήκες σχολείων ή βιβλιοθήκες σε χωριά; 

Έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι για να εκτιμήσεις ένα βιβλίο πρέπει να το πληρώσεις. Παλαιότερα δεν θα έβρισκες βιβλίο πεταμένο. Δεν ξέρω αν αυτή η προσφορά των εφημερίδων όπως ήταν αυτό το βιβλίο είναι έγκλημα στη λογοτεχνία αλλά σίγουρα η παιδεία του νεοέλληνα είναι σε κρίση.

Μόλλη