Γιατί δεν συμμετέχω με τους αγανακτισμένους πολίτες

Από τον Ιωσήφ

"Ναι, είμαι αγανακτισμένος που η χώρα μου έφτασε ως εδώ. Όπως όλοι σας. Νομίζω  ότι γνωρίζω  ποιος φταίει για την κρίση. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι το γνωρίζουμε.

Νομίζω ότι και εγώ έχω άποψη για το που οδηγείται  η χώρα. Όπως όλοι σας– ενδεχομένως.

Με ρωτάνε φίλοι: «γιατί δε συμμετέχεις λοιπόν στη συγκέντρωση των αγανακτισμένων στη πλατεία του ΟΤΕ;»

 Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν ταυτίζομαι με αυτούς που ανέκαθεν διαδήλωναν την αγανάκτησή τους επί δικαίων και αδίκων, που είναι “μπερδεμένοι” και αντίθετοι μονίμως και  σε όλα: Φταίνε οι “300” κλέφτες πολιτικοί. Φταίνε οι "ανθέλληνες" κερδοσκόποι. Φταίει το αιμοδιψές ΔΝΤ. Φταίει το “κακό” κεφάλαιο. Όλοι εκτός απ’το κακό και  ξερό κεφάλι μας...

Έχω  πρόβλημά διότι κάποιοι από αυτούς που εμφανίζονται «αγανακτισμένοι» είναι και μέρος του προβλήματος, άρα και στόχος της δικής μου «αγανάκτησης». Άτομα και ομάδες που συνέβαλλαν στην κρίση, και τώρα διαμαρτύρονται γιατί χάνουν προνόμια και θέσεις. Όλοι ζητάνε μεταρρυθμίσεις, αλλά «αγανακτούν» όταν αυτές πλήττουν τον «κλάδο» και τα «κεκτημένα» τους.

Οι διοργανωτές της αντίδρασης  –πολύ σοφά πράττοντας  δεν υιοθετούν κανένα συγκεκριμένα σύνθημα, γράφουν μόνο:

"Δηλώνουμε την αγανάκτησή μας κατά της κρίσης."
"Είμαστε κατά όλων αυτών που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο."
"Αυθόρμητα, χωρίς κόμματα, ομάδες και ιδεολογίες

Η διαφαινόμενη μαζικότητα των συγκεντρώσεων αυτών οφείλεται ακριβώς στο ότι μόνο με γενικολογίες και χωρίς ξεκάθαρη στόχευση μπορούν -φαινομενικά- να "ενωθούν" οι γενικώς διαμαρτυρόμενοι όλων των αποχρώσεων, μία γκάμα κοινωνικών και ιδεολογικών ομάδων με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές ατζέντες, διαφορετικούς «εχθρούς» και διαφορετικές προτάσεις για το που πρέπει να πάει αυτή η χώρα: από συνωμοσιολόγους, ξεβολεμένους συνδικαλιστές και lifestyle αντιεξουσιαστές, μέχρι και θιασώτες της στάσης πληρωμών και νοσταλγούς της δραχμής.

Πιστεύω ότι οι  συγκεντρώσεις  καταγράφονται  ενδεχομένως σαν εκδήλωση «λαικής οργής και αγανάκτησης». Είναι όμως εκ των πραγμάτων  ετερόκλητες, που απέχει πολύ από το να καταγραφεί σαν οποιουδήποτε είδους «κίνημα». Από τη στιγμή που θα συγκεκριμενοποιηθούν στόχοι και αιτήματα, ή κυκλοφορήσουν τα πρώτα μανιφέστα, φοβάμαι ότι θα εκφυλιστεί με την ίδια ταχύτητα με την οποία χτίστηκε.

Μην παρεξηγηθώ από τους φίλους μου: Ξέρω ότι θα συμμετέχουν πολλοί, πάρα πολλοί, που δε φέρουν καμία –ή όπως η πλειοψηφία μας έχουν ελάχιστη- ατομική ευθύνη για την κρίση. Που πλήττονται από την σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας και εκφράζουν γνήσια αγανάκτηση με ειλικρινείς προθέσεις. Εφόσον το νιώθουν, καλά κάνουν και συμμετέχουν.

Εύχομαι οι «μπερδεμένοι», οι «ξεβολεμένοι» και οι «lifestyle επαναστάτες» να μην είναι η πλειοψηφία αυτού του κινήματος. Με δεδομένο όμως ότι αυτοί είναι συνήθως οι πιο θορυβώδεις σε blogs, συζητήσεις και συγκεντρώσεις, προσωπικά αδυνατώ να συνυπάρξω μαζί τους σε οποιονδήποτε «αγώνα».

Αν με ρωτήσετε εγώ τι κάνω!! Στηρίζω την Λημνιακή οικονομία. Αγοράζω μόνο Λημνιακά προιόντα. Δεν αγοράζω τίποτα χωρίς απόδειξη και κάνω την απαραίτητη οικονομία που επιβάλει η κρίση. Σταμάτησα τις κάρτες δεν σπαταλώ ενέργεια και το κυριότερο έκλεισα τη τηλεόραση. Όσο για το facebook διαγράφηκα μόνος μου.