Μύρινα's clubbing..

Γράφει ο Βενιαμιν

Αυτό που πάντα μου αρέσει στα ‘μαγαζιά’ της Μύρινας, είναι ότι ακόμα και αν βαριέσαι, μπορείς να καθίσεις ήσυχος σε μια γωνία και να παρατηρείς τον κόσμο που περνάει, χωρίς ποτέ να κουραστείς από το θέαμα.

Εχθές το βράδυ ήμουν εκεί. Οι γυναίκες ήταν τόσο ίδιες μεταξύ τους που σου έδίναν την  εντύπωση ότι όλες είναι κουκλίτσες. Μερικές ήταν αρκετά όμορφες και το ήξεραν. Η μια ήταν η κοπέλα με τα ωραία καφρούρικα οπίσθια, που δεν έχανε ευκαιρία να τα κουνήσει. Η άλλη  με τα ωραία πόδια που τα τόνιζε με ένα σουπερ μίνι φόρεμα. Η κοπέλα με τα ....



μεγάλα σαρκώδη χείλη, που τα σούφρωνε σε όλες τις περιστάσεις, μία κοπέλα με τα ωραία μάτια κλπ. Βεβαία υπήρχε και μια γυναίκα γύρω στα 25 μέσα σε ένα λευκό φόρεμα που έμοιαζε να την παρακαλάει να μην κάνει απότομες κινήσεις. Ακόμα και να μην ήθελες να την προσέξεις, δε γινόταν. .

Και ανάμεσα σε όλες  καθόταν εκείνη! Η γυναίκα που δεν ήθελε να δείξει όμορφη αλλά ήταν θεά..Έλαμπε.  Ντυμένη ένα απλό μα ακριβό μπλουζάκι και μία φούστα,  άφηνε να φάνει το πλούσιο μπούστο της, με τα καστανά της μαλλιά χτενισμένα αρχοντικά  καθόταν στο κέντρο της μπάρας με την αδιάφορη φίλη της και έμοιαζε να τη λούζει ένα θεϊκό φως. Αλήθεια τι αστραφτερό και όμορφο χαμόγελο. Μου ήταν αδύνατο να μην την κοιτάζω. Ήταν τόσο όμορφη,  δεν το πούλαγε και αυτό την έκανε ακόμα πιο όμορφη.  

Ήθελα τόσο πολύ να της χαϊδέψω τα μαλλιά. Να την αγκαλιάσω. Την κοιτούσα επίμονα, αλλά εκείνη με κοίταξε μόνο μία φορά.

Ξέρεις τελικά τι κάνει τη διαφορά; Ερωτευόμαστε τις γυναίκες που μας βγάζουν τα πιο αγνά μας συναισθήματα. Αυτές που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτεροι μέσα μας. Ήθελα να κάνω σεξ με όλες τις όμορφες γυναίκες εκεί μέσα, αλλά αυτή ήθελα να την αγαπήσω. Και αυτό κάνει τη διαφορά...