Ίντερνετ και μοναξιά

Η ελευθερία όσο και οι δυνατότητες που έφερε το Internet στον σύγχρονο τρόπο ζωής, μαζί με τη γρήγορη πρόσβαση σε πληροφορίες, δεδομένα και τρόπους άμεσης επικοινωνίας, ασφαλώς κρύβει κινδύνους και την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Του κάθε νομίσματος, της όποιας ελευθερίας.

 Το συναντάμε παντού, από τις κουβέντες που κάνουμε με τους φίλους μας έως τα άρθρα των πιο έγκυρων εφημερίδων. Ακούμε λοιπόν συνεχώς πως το ίντερνετ αποξενώνει, οδηγεί τους ανθρώπους στην μοναξιά και την απομόνωση, πως «η ζωή είναι εκεί έξω» κλπ κλπ.

Στην πραγματικότητα, όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Το ίντερνετ φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά!

Η εικόνα του ατόμου, που ξημεροβραδιάζεται μπροστά από την οθόνη του ηλεκτρικού του υπολογιστή, χωρίς να βγαίνει καθόλου από το σπίτι του, αποτελεί μάλλον ένα χαζό στερεότυπο. Η αλήθεια είναι πως το ίντερνετ, ουσιαστικά μας βοηθάει να γίνουμε πιο κοινωνικοί. Μας δίνει την ευκαιρία, να γνωρίσουμε ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνωρίζαμε ποτέ ή πιο σωστά να «κάνουμε το πρώτο βήμα» για μια γνωριμία ή και μια σχέση κάτι που υπό άλλες συνθήκες (αρκετοί από εμάς) δεν θα τολμούσαμε.

Όλη αυτή η ιστορία ότι, δήθεν, τον παλιό καλό καιρό ( σε αντίθεση με σήμερα) πήγαινες στο μπαρ κι έπιανες κουβέντα με όλον τον κόσμο και εν συνεχεία έβγαζες δέκα μωρά, έτοιμα για όλα, αποτελεί έναν εφηβικό μύθο. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ένα συνεσταλμένο άτομο (κυρίως αν πρόκειται για άνδρα) πολύ δύσκολα θα πλησιάσει τον άλλον, αν δεν βρεθεί κάποιος χριστιανός, να του κάνει την επαφή.

Σήμερα όμως, το ίντερνετ, δίνει την δυνατότητα στο συνεσταλμένο αυτό άτομο, να μην έχει ανάγκη από μεσάζοντες, για να κάνει γνωριμίες. «Με ένα κλικ» που λένε…
 Άλλες εποχές, θα ξεροστάλιαζε μπροστά στην ΤV ή θα περνούσε τα βράδια του, ατενίζοντας το ποτήρι του, μόνος και έρημος σε μπαράκι της αρέσκειας του…

Ένας φίλος μας,   βλέπει το Διαδίκτυο σαν σανίδα σωτηρίας που θα τον βγάλει από τη μοναχική ζωή τoυ. Στο ίντερνετ παίζει παιχνίδια και ειδικά τένις ενώ εξομολογείται: «Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μια ζωή, ήμουνα μόνος. Νιώθω αόρατος. Το ίντερνετ, αντικαθιστά για μένα τους φίλους που δεν έχω. Είναι ένα «διάλειμμα» στην μοναχική μου ζωή. Πατώντας το ENTER , μπαίνω σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο με γέλια, με φωνές, μ’ ανθρώπους…Παίζουμε, καλαμπουρίζουμε, ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε!»

Σίγουρα το διαδίκτυο ομοιάζει σαν ένα άσχημο <<τέρας>> έτοιμο να σε καταπιεί αν δεν προσέξεις. Είναι το τέρας της απομόνωσης και της μοναξιάς …. που όμως μερικές φορές σε κρατά συντροφιά όταν δεν αισθάνεσαι καλά , όταν είσαι άσχημα χτυπημένος από τα αισθήματα των ανθρώπων , όταν δεν αντέχεις την πονηριά , την επιθετικότητα , την προδοσία και την ψευτιά . Τότε γίνεσαι κάποιος άλλος , κάποιος που φαντάζεται διαφορετικά των κόσμο μας και τα όνειρά σου αρχίζουν να σχηματίζονται σε εικόνες και λέξεις χωρίς να κοιτάς τα πρόσωπα των άλλων , όχι γιατί δεν τα αντέχεις αλλά γιατί δεν μπορείς την άρνηση και την υποκριτικότητα στα βλέμματά τους …..! Ίσως τελικά αυτό που μας λείπει να μην είναι η ηλεκτρονική πληροφόρηση αλλά ο σεβασμός στις σχέσεις μας , ο σεβασμός και η ειλικρίνεια.

Δεν αντέχουμε να κοιτάξουμε τον άλλον/άλλη στα μάτια και να του πούμε <<ΣΕ ΑΓΑΠΩ >>. Φοβόμαστε να αγγίξουμε την ψυχή των άλλων διότι δεν ξέρουμε τον τρόπο , δεν προσπαθήσαμε ποτέ . Έχουμε πληγωθεί και αμέσως τρέχουμε στην αγκαλιά του τέρατος της απομόνωσης , το διαδίκτυο.

 Μόλλη Μαχαίρα