Πέντε μύθοι για την κατάχρηση ουσιών και τον εθισμό

Γράφει η Φανή Λούγκλου
Κλινική Παιδοψυχολόγος, ΜΑ

1ος ΜΥΘΟΣ: Η αντιμετώπιση του εθισμού είναι απλά θέμα θέλησης.  Μπορείς να σταματήσεις τη χρήση ουσιών, αν πραγματικά το θέλεις.  Η μακρόχρονη έκθεση στα ναρκωτικά αλλάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργείται έντονη επιθυμία και πίεση για χρήση.  Αυτές οι εγκεφαλικές αλλαγές καθιστούν πολύ δύσκολη τη διακοπή της χρήσης μόνο με τη δύναμη της θέλησης.

2ος ΜΥΘΟΣ: Ο εθισμός είναι ασθένεια και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό.


Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι ο εθισμός είναι νόσημα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο χρήστης είναι αβοήθητο θύμα.  Ο εθισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεραπεία, φαρμακευτική αγωγή, άσκηση και άλλες θεραπείες.

3ος ΜΥΘΟΣ: Οι εθισμένοι πρέπει να «πιάσουν πάτο» και μετά να βελτιωθούν: Η ανάρρωση μπορεί να ξεκινήσει οποτεδήποτε – και όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο.  Όσο συνεχίζεται η κατάχρηση ουσιών, τόσο πιο δυνατός γίνεται ο εθισμός και δυσκολότερη η αντιμετώπιση.

4ος ΜΥΘΟΣ: Δεν μπορείς να πιέσεις κάποιος να δεχτεί θεραπεία, πρέπει να θέλει να βοηθηθεί.  Η θεραπεία δεν χρειάζεται να εκούσια για να είναι αποτελεσματική.  Τα άτομα που μπαίνουν στη διαδικασία της θεραπείας μετά από πίεση της οικογένειας, του εργοδότη ή του νομικού συστήματος έχουν τις ίδιες πιθανότητες να βελτιωθούν με τα άτομα που επέλεξαν να απεξαρτηθούν.

5ος ΜΥΘΟΣ: Η θεραπεία δεν ήταν αποτελεσματική την πρώτη φορά, άρα δεν υπάρχει λόγος να επαναληφθεί.  Η απεξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι μια μακρά διαδικασία που συχνά περιλαμβάνει και πισωγυρίσματα.  Η υποτροπή δεν σημαίνει ότι η θεραπεία απέτυχε ή ότι πλέον δεν υπάρχει καμία ελπίδα.  Αντιθέτως, είναι προειδοποίηση ότι το άτομο πρέπει να επιστρέψει στη θεραπεία ή ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στη θεραπευτική προσέγγιση.