Το χάρισμα της ελπίδας

Όταν υπάρχει ελπίδα αυξάνεται ή χάρη του Θεού στον άνθρωπο, τότε από τον πόθο της αρετής βρίσκει πολλούς λόγους, στην ψυχή του, για να υποφέρει τις θλίψεις.

Όταν όμως ό άνθρωπος στερηθεί πολύ τη χάρη του Θεού, τότε όλα τα λυπηρά βρίσκονται μπροστά του, και νομίζει ότι οι ανθρώπινες γνώσεις του, με τις όποιες εξετάζει τα πράγματα, είναι ανώτερες από την πίστη στο Θεό, και ότι ή εμπιστοσύνη στο Θεό σε τίποτε δε βοηθάει, και ότι ή πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο είναι ανύπαρκτη. Σε όλα αυτά, είναι μέσα οι πονηροί δαίμονες, πού τον ενεδρεύουν και του ρίχνουν τα βέλη τους, χωρίς να το καταλαβαίνει. .....

Χάνει την  εμπιστοσύνη στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος.

Αν δεν έχετε ελπίδα δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό. Αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό. Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα. Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ’ εκείνο, όμως, που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει. 

 Όταν αφήσουμε με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού, αυτός θα φροντίσει για όλα. Δεν χρειά­ζεται να θησαυρίσουμε πάνω στη γη, γιατί αυτό έχει σα συνέπεια να δένεται και η ψυχή μας γερά σ’ αυτούς τους θησαυρούς και να ξεχνά τον ουράνιο προορισμό της.   

 Βενιαμιν