Αγαπητοί φίλοι
Λόγω διακοπών, είπα να χαλαρώσουμε στις παραλίες και να
μην blogαρουμε έντονα
αυτό το καλοκαίρι. Αυτά όμως που συμβαίνουν δεν μπορώ να τα αφήσω ασχολίαστα.
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία έντονη πίεση από τους αρμόδιους
φορείς, να διώξουν τους ψαράδες μας από το λιμάνι της Μύρινας. Επιθυμούν "κάποιοι" να τους
πάνε μακριά, έξω από την αγορά, ώστε όποιος θέλει να αγοράσει ψάρια από αυτούς ,να
αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητό του. Γιατί όμως; Μήπως υπάρχουν
παράπονα από κάποιους που θίγονται επαγγελματικά; Μα είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Οι ψαράδες δεν είναι και αυτοί επαγγελματίες ;
Οι ψαράδες– όσοι έχουν απομείνει – δέχονται τον ανταγωνισμό
από προϊόντα άλλων περιοχών που διατίθενται στην αγορά της Λήμνου σε χαμηλότερη
τιμή. Μα επιτέλους δεν συγκινείται κανένας; Πόσοι ψαράδες μας έχουν απομείνει;
Αναρωτιέμαι !!!!
Τι κάνει η δημοτική
αρχή για τη στήριξη των παραδοσιακών αυτών δραστηριοτήτων ;
Είναι ή δεν είναι η περιοχή που πουλάνε ψάρια χαρακτηρισμένη ως λιμενικό
καταφύγιο όπου επιτρέπεται αυτή η δραστηριότητα;
Κύριε Χατζηδιαμαντή
Θα σας ζητούσα να ξαναδιαβάστε τις προεκλογικές σας
δεσμεύσεις προς αυτούς και μη κωφεύετε ως πρόεδρος του Λιμενικού ταμείου.
Επιτέλους φθάνει !!! Πρέπει όλοι να φανούμε αλληλέγγυοι στους ψαράδες μας!!!
Μόλλη
Οι εθελόντριες οι εθελοντές και τα μέλη του ΔΣ Περιφερειακού τμήματος του ΕΕΣ Λήμνου τιμούν τους εθελοντές αιμοδότες άντρες και γυναίκες σε αυτή την παγκόσμια αναγνώριση αυτών εθελοντών ηρώων της ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ πολλοί ζουν γιατί υπάρχουν αυτοί Τιμούμε και ευχαριστούμε πάντοτε τους ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ της Λήμνου αυτούς τους συμπολίτες μας με την χωριστή αυτή αρετή που με την συνεργασία τη διοίκησης πάντοτε διακρίνονται 
Παρατηρώντας τις
εξελίξεις στην πατρίδα μας ,η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να
διολισθήσει και πάλι στην βαλκανική μιζέρια . Όλοι γνωρίζουμε
την κατάσταση. Πλέον ο Έλληνας είναι γνώστης αυτής και των αιτιών που μας
οδήγησαν σε αυτή. Δυστυχώς όλοι είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα στο οποίο
δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε, δεν μπορούμε να αποδώσουμε, δεν μπορούμε να
δημιουργήσουμε, γιατί μας έχει κυριεύσει όχι μόνο ο φόβος, το άγνωστο, αλλά
γιατί δεν υπάρχει μηχανισμός. Χρέος όλων μας είναι όχι μόνο να
καταγγείλουμε την συστηματική τρομοκρατία του λαϊκισμού αλλά και να αλλάξουμε
κατεύθυνση από το δρόμο της αβεβαιότητας
που ανοίγεται μπροστά μας, απειλεί άμεσα τον αστικό χαρακτήρα του κράτους και οδηγεί την χώρα σε εθνικές περιπέτειες................JPG)
Έχουμε πει και παλαιότερα ότι
η κρίση είναι μία πρόκληση αλλά και ευκαιρία. Ίσως πολλοί να αμφισβητούν αυτή τη προσέγγιση αλλά έχουν δίκιο μέχρι ενός
σημείου. Απόδειξη είναι η περίπτωση που
θα σας περιγράψω. 
