Εξουσία

Τι σημαίνει εξουσία; Εξουσία σημαίνει ισχύ ή δύναμη, ικανότητα αυτού που την έχει και την ασκεί να απαιτεί και να πετυχαίνει υπακοή, πειθαρχία, συμμόρφωση στα προστάγματά του και στην εκπλήρωση στόχων που αυτός θέτει. Απαιτεί ικανότητες και μόρφωση.

Η εξουσία δεν είναι απρόσωπη, δεν είναι μία αφηρημένη έννοια. Έχει πάντα ονοματεπώνυμο και είναι συγκεκριμένη. Η εξουσία πιέζει για να δείξει την δύναμή της. Θέλει να επιβληθεί άλλοτε μέσω των νόμων, και άλλοτε παραβιάζοντας τους νόμους. Η εξουσία στέκεται εκεί που στέκεται , γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν εκτίθεται η ίδια, αλλά, οι άλλοι, οι παρατρεχάμενοι της. Στην Λήμνο ειδικά κάποιοι θέλουν να έχουν εξουσία χωρίς να έχουν και την ευθύνη. Είναι το πρόβλημα της κοινωνίας μας.

Οι αμόρφωτοι μανδαρίνοι της εξουσίας είναι μία ιδιότυπη κάστα. Μπόρεσαν κάποτε από παρατρεχάμενοι να γίνουν εξουσία οι ίδιοι, και βγάζουν συνήθως τον χειρότερο εαυτό τους κάνοντας τους χωροφύλακες του συστήματος. Τα κέντρα εξουσίας έχουν σχεδόν πάντα μία έδρα. Έχουν ένα κέντρο λήψεως αποφάσεων. Το ίδιο γίνεται και με τους παρατρεχάμενους. Τα μεγέθη δεν παίζουν κανένα ρόλο. Είτε σε αυτοκρατορίες, είτε σε κράτη, είτε και στο μικρότερο χωριό, το πρόσωπο της εξουσίας είναι πάντα το ίδιο. Η εξουσία άλλωστε ασκεί γοητεία. Την δύναμη τού αποφασίζουμε και διατάζουμε. Δυστυχώς όμως για την εξουσία- είναι περικυκλωμένη από κόλακες. Ειδικά αν δεν υπάρχει πνευματικότητα και μόρφωση.  Έτσι ο έχων την εξουσία δεν μπορεί ν' αντιληφθεί ούτε τις φυγόκεντρες δυνάμεις, αλλά ούτε τις απώλειες. Ζουν σε μία ψευδαίσθηση και ξυπνούν μόνο όταν χάσουν την καρέκλα, που τους δίνει δύναμη.

Ας δανειστώ λίγο από τα λόγια του φίλου μου Φιλοκτήτη για να περιγράψω πιο απλά αυτόν τον αμόρφωτο άνθρωπο που ανέβηκε στην εξουσία. 

1.      Έχει εξαιρετικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του - Είναι απόλυτος, δεν δέχεται τη διαφωνία και προσπαθεί πάντα να επιβάλει την άποψή του με κάθε τρόπο.

2.      Φαντασιώνεται τον εαυτό του ισχυρό και επιτυχημένο - Αν ήταν πρωθυπουργός, Αν είχε εξουσία, Αν η τύχη του χαμογελούσε.

3.      Θεωρεί ότι είναι τόσο ξεχωριστός που αξίζει να βρίσκεται μόνο ανάμεσα σε "Επώνυμους" - Συχνάζει στο κέντρο που πηγαίνει ο τάδε, ονειρεύεται διακοπές εκεί που βρίσκεται ο δείνα και θα κάνει οποιαδήποτε θυσία αρκεί να βρεθεί κοντά στους πλούσιους, τους διάσημους και τους ισχυρούς.

4.      Επιθυμεί να τον θαυμάζουν, να τον φροντίζουν και να τον κολακεύουν διαρκώς - Θέλει να είναι πάντα πρώτος, διεκδικεί συνεχώς από το κράτος και την κοινωνία (αλλά ξεχνάει να δίνει) και πιστεύει όποιον του πουλάει όμορφα λόγια ακόμη κι αν είναι κούφια (κυρίαρχος λαός με αλάνθαστο πολιτικό αισθητήριο όπως έλεγε και ο μέγας ψυχολόγος Ανδρέας Παπανδρέου).

5.      Απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση, προτεραιότητα και απόλυτη υποταγή στις επιθυμίες του - Η δική του περίπτωση είναι πάντοτε "διαφορετική" από των άλλων, παρακάμπτει τις ουρές στα φανάρια και μπαίνει πρώτος αδιαφορώντας για όσους περιμένουν υπομονετικά, ενώ γκρινιάζει συνέχεια καιγια το παραμικρό.

6.      Εκμεταλλεύεται χωρίς δισταγμό τους συνανθρώπους του όποτε του δοθεί η ευκαιρία - Οι "άλλοι" είναι τα κορόιδα και εκείνος ο "έξυπνος".

7.      Αδιαφορεί για τα αισθήματα και τις ανάγκες όσων βρίσκονται γύρω του - "Και τι με νοιάζει εμένα; Να κόψεις το λαιμό σου."

8.      Φθονεί διαρκώς τους άλλους και πιστεύει ότι και εκείνοι αισθάνονται ακριβώς το ίδιο - Θεός: "Τέκνο μου θέλεις κι εσύ ένα γαϊδούρι όπως του γείτονά σου;" Έλληνας: "Όχι Θεέ μου, δεν χρειάζεται. Κάνε απλώς να ψοφήσει το δικό του."

9.      Είναι εγωιστής, μεγαλομανής, με κρίσεις θυμού όποτε αμφισβητείται το αλάθητο ή η πρωτοκαθεδρία του - "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε"; 

Τελικά καβάλησε το καλάμι αλλά τα έχασε όλα Έχασε τη κούρσα, το τζίπ τις χαιρετούρες το γλείψιμο, και έπαθε κατάθλιψη. Όπου φύγει-φύγει. Ξέχασε προφανώς το ρητό του Αγάθωνα που αναφέρεται στον άρχοντα. Ότι,< ουκ αεί άρχει> και φυσικά δεν έμαθε ποτέ αυτό που έλεγε ο στρατάρχης  Πάγκαλος ‘Χαιρέτα καβαλάρη τους πεζούς όταν περνάς για να σε χαιρετούν και αυτοί όταν ξεπεζέψεις.’

Η εξουσία είναι ανέραστη.

      Η εξουσία είναι

σαν την κινούμενη άμμο,

όσο παλεύεις να κρατηθείς,

τόσο βουλιάζεις μέσα της.

Η εξουσία, μπορεί να σε τυφλώσει

τόσο που δε βλέπεις την πόρτα

και στο τέλος

βγαίνεις μόνο από το παράθυρο.

 

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να πω ότι, και στον τόπο μας είχαμε αμόρφωτους εξουσιαστές είναι γνωστό. Ότι τώρα το θυμηθήκαμε είναι λυπηρό. Και δεν μας τιμά. Αντί να βγαίνουμε λοιπόν τώρα πίσω  να κατακεραυνώνουμε πολιτικές αμορφωσιάς που χρόνια μας βόλευαν, ας μετρήσουμε πόσα χρόνια λάθος πιπιλίζουμε την καραμέλα αυτή, αντί να την πετάξουμε, διότι, ως γνωστόν, βλάπτει τα δόντια και προκαλεί και ένα ελαφρύ μούδιασμα στη γλώσσα… οπότε μετά άντε να μιλήσεις καθαρά…