Μην αφήσετε να χαθεί ακόμα ένας Μάης

Απλά είναι τα πράγματα –στις δυτικές κοινωνίες έχουμε σικέ δημοκρατίες και  σικέ θεσμικά όργανα που εκλέγονται μέσα από το «μεγάλο παζάρι». Κάποιοι πολίτες  δεν το γουστάρουν το σύστημα και δεν γουστάρουν να τους κοροϊδεύουν μασκαρεύοντας το χάπι με επένδυση ρουστίκ καθολικότητας.

Δεν βλέπουν λοιπόν κανένα λόγο να νομιμοποιήσουν την εφαρμογή του νόμου –μεσοπρόθεσμο μνημόνιο , δεχόμενοι την εφαρμογή μιας διάταξής του που δεν έχει καμιά ουσιαστική αξία. Αν απορρίπτεις κάτι –το κάνεις στο σύνολό του. Τι είδους λογική είναι αυτή που υπαγορεύεται από το ανέκδοτο: «μπαμπά, δεν μου αρέσει η γιαγιά», «καλά, τότε φάε μόνο τις πατάτες»; Για κορόιδα ψάχνετε ρε σεις;

Κι αφού πήγε η κουβέντα στα ανέκδοτα, εμφανίστηκε το πιο επιτυχημένο παύλα πολυφορεμένο: «Με ποιο δικαίωμα οι μειοψηφίες καθορίζουν τη στάση της πλειοψηφίας; Δέκα   σαματζήδες αποφασίζουν για κατάληψη πλατειών , στο όνομα του συνόλου των Ελλήνων –τι πράγματα είναι αυτά;» Ξεράθηκες στα γέλια; Όχι ακόμα; Κάτσε να σε βοηθήσω λίγο:

-Οι κύριοι που προασπίζονται το δημοκρατικό δικαίωμα της πλειοψηφίας είναι οι ίδιοι που αποθεώνουν τη δημοκρατικότητα των βουλευτικών εκλογών. Θυμίζω –στις βουλευτικές εκλογές η αποχή φτάνει κοντά στο 40%. Κάποιο κόμμα μαζεύει το 35% από ότι απομένει και κυβερνάει. Για να κάνω την αναγωγή που έκανε κι ο Πρετεντέρης  προκειμένου να κατακεραυνώσει τις  μειοψηφίες –60% ψηφίζει, άρα κυβέρνηση εκλέγει το 32% περίπου του εκλογικού σώματος. Πάει να πει ότι η μειοψηφία κυβερνάει και η πλειοψηφία κάνει μόκο. Σωστά;

-Οι κύριοι που φοράνε πλειοψηφικές κουκούλες για να ακυρώσουν αποφάσεις της βουλής είναι οι ίδιοι που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα με τη μειωμένη συμμετοχή στις  εκλογές, κάθε 4 χρόνια. Αλλά δεν έχουν προτείνει ποτέ να μην γίνουν αποδεκτά τα αποτελέσματα των εκλογών επειδή υπάρχει μεγάλη αποχή! Υπενθυμίζω –η αποχή στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές αγγίζει συνήθως το 40%!

 -Οι κύριοι δημοκρατικοί τραμπούκοι, αμφισβητώντας τα αποτελέσματα της πλειοψηφιας, αμφισβητούν στην ουσία τη λειτουργία των θεσμικών οργάνων. Μαγκιά τους κι εγώ μαζί τους! Αλλά την επόμενη φορά που θα φωνάξουν οι Αναρχικοί ή οι Αριστεριστές: «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, Κοινοβουλευτική Απάτη», περιμένω να τους δω από δίπλα. Γιατί το ίδιο λένε αυτή τη φορά. Εντάξει;

Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες να έκανα κάποιο κείμενο για τον Μάη του ’68, έτσι σαν υπενθύμιση εκείνης της ουτοπίας που βγήκε στα πεζοδρόμια. Αλλά βλέπω όσους έχουν απομείνει από τον Μάη, διαβάζω τις σημερινές τους απόψεις και ξενερώνω. Λέω λοιπόν «χεστήκαμε σήμερα για τον Μάη του ΄68. Μην αφήσετε να πάει χαμένος ο Μάης του ΄2012». Αυτό ήταν άλλωστε και το μήνυμα εκείνου του Μάη.

Λίλιαν