Λήμνος μια κλειστή κοινωνία, μιά μικρή γειτονιά

Η Λήμνος μας.

Αυτό το νησί που σε κάθε μας συζήτηση λέμε πόσο το αγαπάμε, είναι μία γειτονιά. Είναι μία πολύ κλειστή κοινωνία  από τη φύση της συντηρητική-αντιδραστική και η άσκηση της εξουσίας σε αυτήν είναι δυστυχώς προσανατολισμένη ακριβώς στην κατάπνιξη οποιασδήποτε διάθεσης για αλλαγή.

«Μια βασική αρχή της λημνιακής κοινωνίας είναι η άρνηση της απέναντι σε κάθε τι το καινούργιο και το καινοτόμο. Η πλειοψηφία των πολιτών φοβούνται να προτείνουν νέες ιδέες ή να τις εφαρμόσουν μήπως και χαλάσει η καθημερινή

τους ισορροπία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ζουν σε μια πραγματικότητα γεμάτη υποσχέσεις για το μέλλον και λιγότερες για το παρόν. Συνολικά θέλουν να ακούν «ότι όλα θα πάνε καλά», βέβαια χωρίς την δική τους συμμετοχή ,αρκεί να μην χρειαστεί να αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά τους.

Η δική μας κοινωνία δεν μοιάζει με τον έφηβο έτοιμο για το πρώτο του βήμα αλλά τον ηλικιωμένο απόμαχο, που προσέχει το κάθε νέο βήμα που κάνει.

Με την πολιτική κοινωνικής απομόνωσης που εφάρμοσε η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Δεξιά εδώ και πολλά χρόνια στο νησί μας δημιούργησε κάποιους ΄κεχαγιάδες΄ και κάποια πρόβατα. Κλειστές ομάδες δηλαδή ανθρώπων απομονωμένες κοινωνικά, και σε αυτό βοηθά ιδιαίτερα ή απομόνωση που μας επιβάλουν με το ακτοπλοϊκό πρόβλημα. Όλες οι κοινωνικές ομάδες χρειάζονται κάποιον εκφραστή, "αρχηγό" δηλαδή που να εκφράζει το σύνολο των ατόμων, προβάτων δηλαδή, όπως γίνεται και στην δική μας κοινωνία.  Με τη διάφορα πως σε κλειστές κοινωνίες το άτομο πρόβατο έχει ανάγκη τον γείτονα του για να ζήσει και να επιβιώσει κοινωνικά περισσότερο από ότι εσείς κι εγώ που θεωρούμαστε κάπως πιο ανεξαρτητοποιημένοι.

Έτσι λοιπόν ο ‘κεχαγιάς’  έχει πλέον και περισσότερη εξουσία με αποτέλεσμα να οδηγεί τα πρόβατα πλέον στον Α ή Β χασάπη κατά πως τον βολεύει αυτόν και αναλόγως ποιος θα του δώσει περισσότερα.

Τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιο πρόβατο αποφασίσει να μην είναι πλέον πρόβατο στο μαντρί και ξεφεύγει απ' το κατεστημένο, το έθιμο, τον τρόπο ζωής που έμαθαν;   Γίνεται στόχος, επειδή τάχα "διαβάλλει" τον τρόπο ζωής και αμφισβητεί τον κεχαγιά;

Άπλα θα το τρομοκρατήσουν οι κεχαγιάδες με τη δικαιολογία του λύκου.

Δηλαδή με τη δικαιολογία   του κοινωνικού αποκλεισμού από τους υπόλοιπους (και αυτό τρομοκρατεί τους περισσότερους που ζουν καθημερινά με τα άλλα πρόβατα) και με  την απειλή για σφάξιμο (καταγγελίες, οικονομική καταστροφή);

Έτσι λοιπόν οι κύριοι αυτοί οδηγούν το κοπάδι σύμφωνα με τα προσωπικό τους βόλεμα.  Εμείς λοιπόν κατά κάποιον τρόπο πρόβατα με δικούς μας πλέον κεχαγιάδες που βρήκαν την ευκαιρία να μας κατευθύνουν εναντίον των άλλων προβάτων δεχόμαστε το ''Διαίρει και βασίλευε.'' Ας μη ξεχνάμε όμως ότι ο Κεχαγιάς  δεν θέλει να χάσει το  κοπάδι και θα κάνει "ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ" για να μην χάσει το μαντρί.

Οι «κλειστές κοινωνίες»  στηρίζονται σε δύο κατηγορίες ανθρώπων, ανασφαλείς και ιδιοτελείς. Η κοινωνία μας, παρά τα εξόχως υψηλά πνευματικά χαρακτηριστικά της, είναι βαθιά τυλιγμένη στο πέπλο  ανασφαλών και ιδιοτελών προσώπων. «Τα μέλη τους αποτελούνται από κομματικούς κεχαγιάδες, έπαρχους ή εκπροσώπους της  τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών ΜΜΕ.

Όλοι αυτοί αποτελούν κλειστές συντεχνίες που τελικά δεν κερδίζουν με την παραγωγή  καλύτερων προϊόντων ή υπηρεσιών για τους πολίτες-πελάτες τους, αλλά μέσα από ακατανόητες , καιροσκοπικές και γραφειοκρατικές πολλές φορές διαδικασίες , εξασφαλίζοντας προνόμια ή συμβάσεις δημοσίου χαρακτήρα» .

Οι μικρές και κλειστές κοινωνίες παράγουν ηττημένους ανθρώπους.  Η παρανομία, το περιθώριο και όλα αυτά γοητεύουν από συγγραφείς μέχρι και πολεοδόμους. Παρατηρείται αυξημένο επίπεδο κοινωνικών συγκρούσεων, μεγάλος βαθμός πολεοδομικής και κοινωνικής φοβίας και περιορισμός των δημόσιων επενδύσεων που οδηγούν σε ένα απόγειο της αμυντικής συμπεριφοράς των κατοίκων.

Όμως, αυτές οι κλειστές κοινωνίες συμφερόντων σήμερα που δεν υπάρχει σε αφθονία το Δημόσιο χρήμα χάνουν την ισχύ τους και θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι διανύουν το τελευταίο τους στάδιο στο κέντρο του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας μας. Οι φωνές τους για επιστροφή μας στα παλιά, στην «καλή» μας την δραχμή και η συνεχώς προβαλλόμενη  αγανάκτηση τους δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά το κύκνειο άσμα τους.

Για να δούμε! Θα σταματήσουν τα αφελή πρόβατα να εκπληρώνουν τα συμβόλαια των κεχαγιάδων σε βάρος άλλων προβάτων;

Θα  ανοίξουμε την κοινωνία μας να δούμε πραγματική αλλάγή και προκοπή στο τόπο μας;

Ιωσήφ