Το καμάκι ζει και βασιλεύει

Τετάρτη βράδυ- Αη Δημητρη ανήμερα, στον Αλέξανδρο! Η Συνηθισμένη ατμόσφαιρα, τα πρόσωπα γνωστά. Αυτά έχουν τα μικρά μέρη αγαπητοί μου φίλοι . Έμεινα "Αγρότισσα μόνη χωρίς να ψάχνει". Η κολλητή μου φίλη με άφησε για λίγο μόνη στο μπάρ και εγώ απελάμβάνα τον γνωστό μπάρμαν…τη μουσική και το ποτό μου που με  χαλάρωναν αφάνταστα. Δεν έμεινα όμως μόνη για πολύ. Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να απολαύσω κλασικό καμάκι και να που έγινε….

Νέο πρόσωπο (good looking) με πλησιάζει και μου λέει:

Έχουμε συναντηθεί κάπου εμείς;

Ναι, του λέω γι αυτό δεν πηγαίνω πια εκεί.

Καλή απάντηση μου λέει με χαμόγελο αλλά πραγματικά σε έχω δει κάπου.

Ναι, είμαι η νοσοκόμα στο νοσοκομείο  στα αφροδίσια.

Έλα μου απαντάει μη το χαλάς  Είναι αυτή η θέση κενή;

Ναι και αυτή που κάθομαι εγώ θα είναι επίσης κενή αν καθίσεις εδώ του απαντάω.

Εκείνος επίμονος και ετοιμόλογος μου ψιθυρίζει: θα ήθελα να σου τηλεφωνήσω. Ποιο είναι το τηλέφωνό σου;

Είναι στον κατάλογο του απαντάω Ναι αλλά δεν ξέρω το όνομά σου μου ξανάλεει Και αυτό είναι στον κατάλογο. Επιτέλους φθάνει πια με αυτά τα παλιά κλισέ του απαντάω.

Ασταμάτητος λοιπόν ο good looking με κοιτάει με όλη του γοητεία κατάματα και  συνεχίζει απτόητος. Έλα λοιπόν, αφού για τον ίδιο λόγο ήρθαμε σε αυτό το μπαρ σήμερα. Σωστά, του λέω ας βρούμε λοιπόν καμία γκόμενα.

Το υπογράφω υπεύθυνα ότι είσαι μοναδική γυναίκα μου ξανάλεει. Σπίτι σου ή σπίτι μου;  Και στα δύο του είπα. Εσύ σπίτι σου και εγώ στο δικό μου.

Άρχισα κάπως να το ευχαριστιέμαι γιατί μου είχε πραγματικά λείψει το έξυπνο καμάκι.

Θέλω να σου δωρίσω τον εαυτό μου επιμένει ο φίλος μας. Συγγνώμη, αλλά δεν δέχομαι φτηνιάρικα δώρα του απαντάω.

Σε αυτό το σημείο τον παραδέχθηκα. Εγώ θα είχα νευριάσει και θα τον έβριζα αν μου μίλαγε έτσι.  Μπράβο του! Αντέδρασε έξυπνα και ψύχραιμα κοι μου είπε: Δεν Ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω, μωρό μου. Παρότι άρχισα να τον θαυμάζω  του την είπα. Τότε ευχαρίστησε με, αφήνoντάς με μόνη μου.

Τότε έδωσε τα ρέστα του. Με ακουμπάει στη πλάτη και μου λέει. «Έντάξει κέρδισες μου άξιζε η χυλόπιτα. Είσαι εξαιρετική και πολύ έξυπνη. Δεν περίμενα να  συναντήσω μία γυναίκα σαν εσένα εδώ στη Λήμνο. Με συγχωρείς αν σε πρόσβαλα.

Τότε χαλάρωσα του ζήτησα να κάτσει, μιλήσαμε και ευχαριστήθηκα την παρέα του. Ήρθε και η φίλη μου. Δεν είμαι αγρότισσα μόνη και ούτε ψάχνομαι αλλά η καλή παρέα πάντοτε είναι ευπρόσδεκτη. Ο περαστικός φίλος μας επιβεβαίωσε κάτι που είχα ξεχάσει ‘’το καμάκι ζει και βασιλεύει’’. 

Λίλιαν