H λύση είναι ο ενημερωμένος και ενεργός πολίτης

Αυτό που θα καθορίσει το μέλλον του Ελληνισμού, της Κύπρου και της Ελλάδος, το πρώτο μισό του 21ου αιώνα, είναι ένα τεράστιο ζήτημα, που σε κάποιο βαθμό καθόρισε την πορεία των λαών και των κρατών της περιοχής μας τον 20ό αιώνα.

Μιλάμε για τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Κιρκούκ και της Μοσούλης, που αποτέλεσαν μια από τις κυριώτερες αιτίες της συμμαχίας "Γουλιέλμου-Αβδούλ Χαμίτ", τα τέλη του 19ού αιώνα, τότε που συμφώνησαν μεταξύ άλλων την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Βερολίνο-Κωνσταντινούπολη-Βαγδάτη, η οποία φυσικά θα περνούσε από το Κιρκούκ!

Η συμφωνία αυτή και η συμμαχία Οθωμανών-Γερμανών, ώθησε τους Άγγλους να αναζητήσουν συμμάχους ή μάλλον εξισορροπητικό παράγοντα ανάμεσα στους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίο αποτελούσαν την αχίλλειο πτέρνα της. Το γεγονός αυτό κατάστησε τους χριστιανικούς πληθυσμούς εργαλείο προώθησης των γεωπολιτικών στόχων των 

Οι τραπεζίτες

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου:"Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου."

Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν;

Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%. (!!)

Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.

Θες ν’ αγιάσεις πασχαλιάτικα και κάποιοι δε σ’ αφήνουν

Εδώ και λίγο καιρό πήρα την απόφαση να χαμηλώσω τους τόνους της αντιπαράθεσης με τη δημοτική αρχή, θεωρώντας ότι στα   χρόνια που πέρασαν από την εκλογή της ο κόσμος έχει βγάλει τα συμπεράσματα που πρέπει για το ποιος δουλεύει, ποιος δε δουλεύει, ποιος κάνει ουσιαστική δουλειά, κλπ. Έτσι, ως  απλή πολίτης που δεν έχω θεσμικό ρόλο είπα να μη δημοσιοποιώ τις απόψεις μου περί αυτής «για το ψήλου πήδημα»... Έλα, όμως, που και να αγιάσεις δε σε αφήνουν, αφού –με πράξεις και ενέργειές τους– προσπαθούν να παρουσιάσουν έργο από το πουθενά και το χειρότερο μεταμφιέζονται φορώντας προβιά προβάτου.

Η προβολή της Λήμνου μέσα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Eπρεπε να γίνουν πολλά και απίθανα για να φθάσει η Λήμνος στο επίπεδο να είναι σήμερα ανάμεσα στις περιοχές που έχουν μια Πανεπιστημιακή Μονάδα. H ίδρυση του Τμήματος Επιστημών Διατροφής και Τροφίμων του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Τ.Ε.Τ.Δ) είναι πλέον γεγονός μετά από τις συντονισμένες προσπάθειες της τοπικής αυτοδιοίκησης  και όλων των Λημνιών, που αγκάλιασαν το νέο τμήμα και τους φοιτητές με αγάπη, από τη πρώτη στιγμή.

Από την αρχή της λειτουργίας της Πανεπιστημιακής Μονάδας , η ιστορική σχέση της Λημνιακής  γης με τη διατροφή και τη παραγωγή τροφίμων, η πλούσια παραγωγική ιστορία  του τόπου, η δημογραφική ιδιαιτερότητα του νησιού,  οι πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης και των πολιτισμικών αξιών του παρελθόντος αλλά και του σήμερα, έχουν αποτελέσει ιδιαίτερες προκλήσεις για τους φοιτητές αλλά και τους καθηγητές τους.

Η απάντηση στη κρίση είναι η επιστροφή στις ρίζες μας

Γράφει ο Λεωνίδας Μαχαίρας

 Ο Μαρξ έγραψε στο Μανιφέστο: οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους.

Αυτό που συμβαίνει όμως στην Ελλάδα αμφισβητεί κάπως αυτό το δεν έχουν να χάσουν τίποτα.  Ανεργία και μιζέρια, έλλειψη ελπίδας και μόνη σιγουριά η εξαθλίωση είναι τα αποτελέσματα της κρίσης. Καταπίεση εκφρασμένη σε όλα τα πεδία ζωής, επιστροφή σε συντηρητικούς εφιάλτες του παρελθόντος που ο ‘Έλληνας πολιτικός της μηδενικής αξίας, έχει παραδώσει τα βιβλία της Χώρας στη Τρόικα του Διευθυντηρίου της Ευρώπης.

 Και οι προλετάριοι; Οι αλυσίδες τους;  

Έχουν να χάσουν και κάτι ακόμα. Τη ζωή τους. Και τη χάνουν. Η αναπαραγωγή της ζωής –δεν είναι

Μιά φορά και ένα καιρό ήτανε ένας Λημνιός αγρότης

Μιά φορά και ένα καιρό ήταν ένας αγρότης που ζούσε στη Λήμνο. Δούλευε σκληρά αλλά ήταν πολύ ευτυχισμένος. Είχε  20 στρέμματα στο νησί και καλλιεργούσε στάρι. Τη μισή παραγωγή την εξήγαγε και την άλλη μισή τη διοχέτευε στην εγχώρια αγορά για ανταλλαγές με άλλα είδη ή τη πουλούσε στον τοπικό έμπορα. Η δουλειά ήταν δύσκολη, αλλά κουτσά στραβά ζούσε αξιοπρεπώς. Μαζί με αυτό είχε τα λαχανικά του τα αυγουλάκια του, το γάλα του και τα άλλα προιόντα που χρειαζόταν καθημερινά.  

 Έρχεται η Ε.Ε. και του λέει, πάρε τόσα για να εκσυγχρονίσεις την εκμετάλλευση σου. Σε αμέσως

Ποιά είναι η συνταγή σωτηρίας της χώρας μας;

Ποια είναι η συνταγή σωτηρίας της χώρας μας; Πού βρίσκεται ο μύθος ο οποίος αφορά στον όρο «πρωτογενές πλεόνασμα»; Η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, με την προϋπόθεση ότι επιθυμούμε να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο, δε μπορεί να είναι η αυστηρή λιτότητα. Κόβοντας δημόσιες δαπάνες, αφαιρούμε ρευστότητα από την αγορά και τελικά συρρικνώνουμε το ΑΕΠ. Είναι αδύνατο να επιτύχουμε, αλλά κυρίως, να διατηρήσουμε σε βάθος χρόνου, πρωτογενές πλεόνασμα, διατηρώντας παράλληλα το ΑΕΠ στο ίδιο επίπεδο. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να «κατρακυλήσουμε» σε ένα επίπεδο ΑΕΠ, τέτοιο, που να διαμορφώνεται τουλάχιστον κατά το ήμισυ από πρωτογενή παραγωγή και εισαγόμενο συνάλλαγμα.