Μόλλη
(παραβλέπω το "αγαπητή μου" γιατί θυμίζει το "Αγαπητή μου Κλαρίς" του... Χάνιμπαλ Λέκτορ!!!),
Ολόκληρη τη δεκαετία του '80 την πέρασα ανεμίζοντας μια μπλε σημαία, κάτω από ένα μπαλκόνι στο οποίο μίλαγαν. ο Γ. Ράλλης, ο Ευ. Αβέρωφ, ο Κ. Μητσοτάκης και αργότερα ο Κ. Καραμανλής. Στο παλιό μου κασετόφωνο έλιωναν οι ταινίες με τα τραγούδια της "Γαλάζιας Γενιάς" ("Μύρισε θυμάρι", "Η Νίκη", "Δεν μας τρομάζουν οι καραμπίνες", "Γαλάζια μας γενιά" και, φυσικά, το "Ζήτω η Νέα Δημοκρατία" του Ρόμπερτ Ουίλιαμς. Το παλαιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου υπέβαλε την οικογένειά μου σε βασανιστικές διώξεις, ενώ οικονομικά οι γονείς μου, πληρώνοντας το γεγονός ότι ήταν υψηλόβαθμοι επιστήμονες του δημοσίου, δεν εισέπραξαν ποτέ τίποτα από τον πακτωλό των χρημάτων που αφειδώς μοίραζε ο Ανδρέας Παπανδρέου.